Það gladdi Svarthöfða þennan morguninn að þingmenn Sjálfstæðisflokks hafi lagt fram frumvarp um Ríkisútvarpið. Fagnaðarefnið er svosum ekki frumvarpið sjálft heldur að þingmennirnir skuli nenna því eina ferðina enn að þyrla upp ryki í tengslum við fjölmiðlarekstur stjórnvalda. Ryk er nefnilega vanmetið.
En þegar betur var gáð virðast vera í hugmyndunum, sem liggja að baki frumvarpinu, nokkur athyglisverð nýmæli sem renna eiga stoðum undir rekstur annarra fjölmiðlafyrirtækja en hins opinbera. Til dæmis virðist sem því sé ætlað að styrkja stöðu þeirra fjölmiðla sem selja áskrift að efni sínu. Það ber að lesast sem Morgunblaðið. Ekki virðist nú af veita, enda dylst fáum að harmkvæli virðast vera að selja auglýsingar í blaðið og fátt um auglýsingar frá öðrum en fyrirtækjum í beinni eða óbeinni eigu Guðbjargar Matthíasdóttur, stærsta hluthafa útgáfufélags Morgunblaðsins. Enda veitir ekki af að rétta henni hjálparhönd við að halda útgáfufélaginu á réttum kili, fjárhagslega.
Svarthöfða finnst skiljanlegt að Óli Björn Kárason, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, sem fer fyrir hópi þingmanna flokksins við frumvarpsframlagninguna, hafi áhuga á að halda Morgunblaðinu sem lengst í útgáfu, því líklega eru aðrir miðlar vandfundnir hérlendis sem myndu birta nær óbreyttar aðsendar greinar þingmannsins vikulega, enda virðist þingmaðurinn vera á sama báti og Svarthöfði að góð vísa sé sjaldnast of oft kveðin.
Annað nýmæli er að svo virðist sem breyta eigi símum þeirra sem selja auglýsingar í Ríkisútvarpið. Eftir frumvarpinu mega þeir aðeins svara í símann en ekki hringja úr honum.
Þá fagnar Svarthöfði því að leggja eigi af opinbert hlutafélag um fjölmiðlarekstur stjórnvalda og færa hann í búning sjálfstæðrar ríkisstofnunar með sjálfstæða stjórn. Það virðist enda hafa gefist vel að viðhafa það rekstrarform sem fær regluleg framlög úr ríkissjóði og vandar verk sín í hvívetna. Nægir þar að nefna fjöldamörg dæmi, svo sem Hagstofuna og Samkeppniseftirlitið, svo fátt sé nefnt.
Svarthöfði varp öndinni léttar að ekki skuli gert ráð fyrir samdrætti í rekstrarfé fjölmiðlasamsteypu stjórnvalda og getur hann því áfram fylgst með því sem efst er á baugi í gegnum samfélagsmiðlareikninga samsteypunnar svo sem TikTok og hlustað á vandaðar fréttaskýringar í Hlaðvarpsformi á borð við Þetta helst, þar sem í hávegum er vönduð fréttamennska í anda Lukku Láka – skotið fyrst og spurt svo.
Það dregur reyndar ögn fyrir sólu Svarthöfða þegar í ljós kemur að leggja eigi af opinbert styrkjakerfi einkarekinna miðla samkvæmt frumvarpinu. Þar með lyki þeirri heillaþróun að allir fjölmiðlar landsins væru ríkisreknir að meira eða minna leyti. Verst er þó að nefndarmenn í nefndinni með langa heitið; „Úthlutunarnefnd um úthlutun rekstrarstuðnings til einkarekinna fjölmiðla“, verða verklausir og óþarfir.
Svarthöfði bindur þó vonir við að nýtt fyrirkomulag á rekstri fjölmiðlasamsteypu stjórnvalda kalli á að kraftar þess fólks fái útrás í viðlíka þjóðþrifa verkefnum.
Við skulum sjá.
