Nýlega lést í Bandaríkjunum gamall skólabróðir minn, jafnaldri og vinur, Hjalti J. Guðmundsson. Hann fór til náms í Ameríku tæplega tvítugur og ílentist. Við skiptumst á skeytum og bréfum í fjölmörg ár. Hann var hægri sinnaður og fylgdi Trump að málum. Mér fannst gaman að skoða Trump-áróðurinn sem Hjalti sendi til mín og lesa skoðanir hans á amerískri pólitík. Hann veitti mér innsýn í stjórnmálaheim sem var mér framandi. Ég fór að skilja betur persónufylgi Trumps og aðdáun fylgismanna á honum.
Lífleg umræða var um nýafstaðnar forsetakosningar í Bandaríkjunum í íslenskum fjölmiðlum. Fjölmargir svokallaðir sérfræðingar eða álitsgjafar um bandarísk stjórnmál voru dregnir fram í fjölmiðlum enda virtist framboðið ótakmarkað. Þessir spekingar voru þó keimlíkir og hallir undir Demókrata. Þeir óskuðu þess innilega að Kamala ynni og Trump kallinum fundu þeir allt til foráttu. Hún var nútíma Jóhanna af Örk í baráttu við myrkraöflin.
Í daglegum þáttum um kosningarnar fundu þeir venjulega einhver ný jákvæð teikn á lofti fyrir framboð hennar. Konur og fólk frá Suður-Ameríku ætluðu ekki að kjósa Trump. Framlög í kosningasjóði hennar náðu nýjum hæðum. Hún hlaut að vinna.
Enginn virtist hafa minnsta nasaþef af skoðunum Hjalta vinar míns og skoðanabræðra hans í djúpríki amerískra stjórnmála. Menn horfðu á Bandaríkin með skandinavísk frjálslyndisgleraugu á nefinu og höfðu litlar forsendur til að skilja hvað var að gerast. Þegar upp var staðið féllu þessir sérfræðingar allir á prófinu. Þeir unnu útfrá þröngum forsendum og óskhyggju sem giltu ekki þegar talið var upp úr kjörkössunum. Trump kallinn malaði þessar kosningar og Kamala blessunin átti aldrei möguleika á sigri. Allt tal um hnífjafnar kosningar og spennandi talningu reyndist blekking aldarinnar.
Íslenskir fjölmiðlar skilgreina hugtakið sérfræðingur af frjálslyndi og jákvæðni. Hafi menn fengið sér Big Mac í Disney World, spilað golf í Orlando og villst í Central Park eru þeir orðnir sérfræðingar í bandarískum stjórnmálum.