Inga Sigrún Atladóttir skrifar:
Í ljósi umfjöllunar Ragnars Þórs Péturssonar um skólagöngu hans og Sigríðar Margrétar Oddsdóttur er nauðsynlegt að taka á undirliggjandi vandamálum innan íslenska menntakerfisins. Gagnrýni Ragnars varpar ljósi á þau forréttindi og þá ójöfnuð sem ríkti í þeirra skólagöngu, sem þrátt fyrir tímans rás endurómar enn í núverandi menntakerfi okkar. Þetta kallar á kerfisbreytingu þar sem grunnstoðir skólanna hafa lítið breyst frá dögum Ragnars og Sigríðar.
Skólakerfið sem Ragnar og Sigríður upplifðu var kerfi sem sjálfkrafa aðgreindi nemendur eftir hæfni og bakgrunni. Þessi aðgreining var ekki aðeins líkamleg heldur einnig kennslufræðileg, með mismunandi kennsluaðferðum og verkefnum fyrir mismunandi hópa. Slíkt kerfi er illa í stakk búið til að stuðla að umhverfi þar sem allir nemendur, óháð bakgrunni eða hæfni, geta blómstrað.
Í dag, þrátt fyrir að einstakir skólar og kennarar hafi gert átak í að aðlaga aðferðir sínar og umhverfi, er ytra kerfið enn það sama. Það er kerfi sem á í erfiðleikum með að mæta fjölbreyttum þörfum nútíma nemenda og grípur oft til sömu aðskilnaðaraðferða og áður. Þessi nálgun bregst við að skapa raunverulega skóla þar sem allir nemendur finna fyrir virðingu og stuðningi
Við stöndum á tímamótum, mitt í umbreytingarferli sem er bæði krefjandi og þreytandi. Hins vegar er þetta ferðalag sem við verðum að ljúka. Valmöguleikarnir eru skýrir: annað hvort skuldbindum við okkur til kerfisbreytinga sem faðma fjölbreytileika og aðlögun, eða við förum aftur í úrelt kerfi sem Ragnar og Sigríður upplifðu—kerfi sem, þótt það virkaði fyrir suma, skildi marga eftir.
Til að komast áfram verðum við að viðurkenna að núverandi kerfi er ófullnægjandi fyrir flækjustig nútíma menntunar. Við þurfum skólakerfi sem er sveigjanlegt, aðlögunarhæft og fær um að mæta hverju barni þar sem það er statt. Þetta þýðir að taka upp nýjar menntastefnur, fjárfesta í þjálfun kennara og tryggja að skólarnir okkar séu búnir til að takast á við fjölbreyttar þarfir allra nemenda
Tími breytinga er núna. Við verðum að byggja skólakerfi sem endurspeglar gildi aðlögunar og fjölbreytileika, þannig að hver nemandi hafi tækifæri til að ná árangri. Þetta er ekki bara spurning um stefnu heldur siðferðileg skylda. Með því að skuldbinda okkur til kerfisbreytinga getum við skapað menntunarumhverfi sem raunverulega þjónar öllum nemendum og undirbýr þá fyrir flækjur nútíma heimsins. Við skulum ekki sætta okkur við óbreytt ástand heldur stefna að framtíð þar sem hvert barn getur blómstrað.
Höfundur er kennari og höfundur bókarinnar: Reysluheimar og Mögulegir heimar, leiðir til að efla leiðtogahæfni barna.
