„Ég get ekki orða bundist lengur, þetta leikrit fáránleikans verður að taka enda og það gerist fyrr en Framsókn kemur ekki nálægt þessum málaflokki, hann hefur fengið sitt tækifæri en gert upp á þak í því,“
segir Davíð Bergmann áhugamaður um betra samfélag og Miðflokksmaður í grein sinni á Vísi.
Tilefni skrifa Davíðs er þáttur Kveiks síðastliðinn þriðjudag á RÚV þar sem fjallað er um málefni Stuðla og ungmenni sem eiga í vanda. Davíð er ekki alveg ókunnugur þessum málaflokki þar sem hann hefur unnið með olnbogabörnum samfélagsins í meira en 30 ár og vann frá 2001 þar til í febrúar 2017 á Stuðlum.
Bendir Davíð á að Framsóknarflokkurinn stjórni málaflokknum. „Það er engin innistæða fyrir afsökunum því við skulum ekki gleyma því hverjir hafa stjórnað þessum málaflokki síðustu áratugina eða eiginlega frá lýðveldisbyrjun. Jú, það er Framsóknarflokkurinn sem hefur slagorðið „þetta er allt að koma“ hvað þennan málaflokk varðar. Það er ekki að koma neitt, þetta hefur verið að versna eins og Kveiksþátturinn endurspeglaði svo vel. Ég get ekki orða bundist lengur, þetta leikrit fáránleikans verður að taka enda og það gerist fyrr en Framsókn kemur ekki nálægt þessum málaflokki, hann hefur fengið sitt tækifæri en gert upp á þak í því.“
Segir Davíð það skandal að í dag séu einungis tvö meðferðarheimili starfandi á landinu, annað þeirra er sérhæft fyrir stúlkur norður í Eyjafirði og hitt er Stuðlar. Bendir hann á að fyrir 20 árum síðan þegar íbúafjöldinn var 100 þúsund íbúum færri en hann er í dag hafi meðferðarheimilin verið sjö talsins.
„En það vantar ekki ráðin og nefndirnar og glærusýningar og að fólk sé á innsoginu hvað þetta er nú allt saman hræðilegt eins og eftir atvikið á Menningarnótt. Hvað hefur gerst? Hnífstungumálum hefur fjölgað og skotárásum líka, ofbeldi ungmenna harðnað og harðari neysla. Síðast en ekki síst talar fráfarandi fangelsismálastjóri, sem mig grunar að hafi verið sendur í leyfi, um að það væru erfiðari ungir hegðunarraskaðir afbrotamenn í fangelsum landsins. Við héldum stærstu réttarhöld landsins í samkomusal í Grafarvogi vegna fjölda ungmenna sem voru gerendur í grófu ofbeldi.“
Davíð segir að framsóknarmenn þurfi að horfa sér nær og vakna, ekki að fara aðeins í drottningarviðtöl til fjölmiðla og taka aldrei samtalið við fólk sem er í raunverulegum tengslum við vandann.
„Svo eru menn að velta fyrir sér af hverju það er hætta á skipulögðum glæpasamtökum hér á landi í anda Svíþjóðar. Guðrún Hafsteins dómsmálaráðherra hefur ekki enn svarað mér um beiðni um viðtal til að ræða um unga afbrotamenn sem ég óskaði eftir í apríl á þessu ári. Ég væri svo sannarlega til í að mæta henni í debati hvar og hvenær sem er en einhverra hluta vegna þorir hún ekki.“
Davíð skrifar í grein sinni einnig um öldrunarmál hér á landi, málaflokk sem hann segir Framsókn einnig sinna illa. Faðir Davíðs féll frá þessu ári og segir hann móður sína, áttatíu og þriggja ára nú þurfa að fara reglulega vegna heilsubrests á spítala, „hún er ein af þessum 100 sem eru fyrir í kerfinu og tekur pláss!“
Segir Davíð að móðir hans hafi verið í séð um umönnun föður hans alla daga til dauðadags hans fyrir utan hálfan mánuð þegar faðir hans var lagður inn á spítala„ og oftast byrjaði það á göngunum svo var hann færður inn á deild eftir einhverja daga.“
„Pabbi gamli kvaddi Mannheima á nítugasta og fyrsta aldursári, fætinum styttri með æxli djúpt í lunga og annað æxli við auga, höfuðkúpubrotinn og rifbeinsbrotinn. Hann var einn af þeim sem þurftu að fórna fætinum á altari niðurskurðar í hruninu . En það var betra en þegar hann kom hálfmeðvitundarlaus með verk í fæti á þriðja ár og var alltaf sendur heim með þau ráð að hvíla sig og taka íbúfen og panódíl. Þetta endaði þannig að þegar hann kom í síðasta sinn var æxlið farið að skríða upp í kálfa og þurfti að taka fótinn af við hné. Hann var nefnilega líka einn af þessum á þeim tíma sem var að þvælast fyrir í heilbrigðiskerfinu gamall og búinn að skila dagsverkinu.“
Faðir Davíðs lá að hans sögn síðustu 14 ævidaga sína á hjúkrunarheimili, alla nema einn rúmliggjandi. Hann fékk þó ekki pláss í sínum heimabæ, Kópavogi, heldur var lagður inn á hjúkrunarheimili á Akranesi.
„Mig grunar að hann hefði fengið inni ef hann hefði verið pólitíkus en ekki sundlaugarvörður vegna þess að ég held að það skipti máli hvort þú sért „séra Jón eða jón“ hér á landi. En trúið mér, hann átti innistæðu fyrir þjónustu hvort sem hann var að vinna á síðutogurum eða að gróðursetja fánastengur við byggingavinnu eða sprengja fyrir Hótel Sögu því hann fór í gegnum lífið með tveimur jafnsterkum eins og margir aðrir og var ekki í því að naga blýanta alla daga. Hann skilaði svo sannarlega dagsverkinu og hann stakk aldrei undan einni krónu. Frekar að hann vann sjálfboðavinnu eins og að koma að því að byggja skóla fyrir heyrnarlaus börn ásamt fjölda annarra aðstandenda barnanna.“
