Allir geðlæknar þekkja og hafa haft til meðferðar hjón í skilnaðarferli. Samskiptin eru tekin að súrna. Kynlífið er löngu týnt og tröllum gefið. Hjónin talast einungis við í einsatkvæðisorðum og skætingi. Fjarlægðin milli þeirra eykst með hverjum deginum. Andrúmsloftið á heimilinu er spennu hlaðið. Börnunum líður illa og hverfa inn í heim tölvuleikja og farsíma. Hjónin eru löngu búin að taka ákvörðun um skilnað en geta ekki komið sér saman um framkvæmdina. Ástandið fer stigversnandi og vanlíðan allra eykst.

Geðlæknar ráðleggja þessum hjónum alltaf að taka af skarið og skilja sem fyrst. Hver dagur við þessar aðstæður veldur enn meiri streitu, vanlíðan og pirringi og hefur slæm áhrif á börnin.

Ástandið á stjórnarheimilinu þessa dagana minnir á hjónaband á lokametrunum. Ráðherrar rífast opinberlega og sýna þannig ósamkomulagið innan ríkisstjórnarinnar. Vinstri græn samþykktu á flokksráðsfundi á dögunum að slíta hjónabandinu en ekki strax. Þau vilja hanga í þessari óhamingju með alls konar skilyrðum nokkra mánuði í viðbót. Óánægðir sjálfstæðismenn vilja losna út úr sambandinu sem fyrst. Framsóknarmenn eru í hlutverki meðvirka og óhamingjusama barnsins sem vill halda öllum góðum en þráir skilnað foreldranna. Andrúmsloftið einkennist af andlegu ofbeldi, gagnkvæmum ásökunum og alls konar fýlu- og frekjustjórnun. Þrátt fyrir ósættið hræðast þau væntanlegt uppgjör? Hvað tekur við? Er eitthvað líf eftir skilnað? Tilvistarótti og afkomukvíði dansa trylltan dans við undirleik dapurlegra skoðanakannana.

Það er vond ákvörðun að draga þetta hjónaband á langinn í nokkra mánuði í viðbót. Slíkt eykur einungis óhamingju allra fjölskyldumeðlima og gerir þeim erfiðar um vik að fóta sig eftir hinn óumflýjanlega skilnað. En þangað leitar klárinn sem hann er kvaldastur svo að þessi óhamingjusömu hjón ætla að þrauka eitthvað áfram með kreppta hnefa, súra maga og samanbitnar varir.