Svarthöfði fylgist af næmni með þjóðfélagsmálum og ber hag samborgara sinna mjög fyrir brjósti. Einnig hugar hann að eigin hag og gerir sitt besta til að fylgjast með því sem helst ber á góma t.d. varðandi fjárhagslega heilsu einstaklinga og samfélagsins í heild. Af þeim sökum er hann einn fjölmargra Íslendinga sem bíður spenntur eftir niðurstöðum peningastefnunefndar Seðlabankans hverju sinni og áliti fjármálastöðugleikanefndar sama banka.
Á langri ævi hefur Svarthöfði hins vegar öðlast reynslu og komist að því að best er að taka ráðum og niðurstöðum sérfræðinganna af ákveðinni tortryggni. Hann rekur t.d. ekki minni til þess að greiningardeildir bankanna hafi nokkru sinni spáð rétt fyrir um verðbólguþróun, nema mögulega nokkra daga fram í tímann, þegar vel hittist á. Hvað áreiðanleika greiningardeilda bankanna og helstu sérfræðinga Seðlabankans er Svarthöfði helst á þeirri skoðun að um hann gildi hið sama og um biluðu klukkuna sem er rétt nákvæmlega tvisvar á sólarhring.
Svarthöfði hefur því tekið upp á því að fylgjast vel með því sem leikmenn haga að segja um efnahagsmál, fjármál einstaklinga og heilbrigði fjármálakerfisins. Á Facebook er Svarthöfði t.d. meðlimur í áhugaverðum hópi sem nefnist einfaldlega Fjármálatips. Á síðu hópsins ræða meðlimir um það sem þeim er efst í huga varðandi fjármál – mestmegnis sín eigin og heimilisins – en einnig í víðara samhengi.
Í gegnum árin hafa meðlimir hópsins skipst á upplýsingum um t.d. matarverð, mismunandi lánskjör, hagstæðustu tryggingarnar, hvernig best sé að ávaxta peninga til lengri eða skemmri tíma – svona þetta helsta sem brennur á venjulegu fólki í amstri dagsins.
Að undanförnu hefur Svarthöfði veitt því eftirtekt að tónninn á Fjármálatips er nokkuð breyttur frá því sem var. Fyrirspurnirnar eru annars eðlis en áður. Til viðbótar því að spurt sé um bestu reikningana til að geyma fjármuni í tiltekinn tíma eða hvort betra sé að taka verðtryggt eða óverðtryggt húsnæðislán, hvort betra sé að kaupa íbúð til að leigja út en fjárfesta í hluta- eða skuldabréfum birtast nú vangaveltur um það hvers vegna Íslendingum standi ekki til boða að taka lán á vaxtakjörum sem eru eitthvað í líkingu við það sem þekkist í öðrum löndum.
Eitt hefur sérstaklega vakið athygli Svarthöfða að undanförnu. Æ oftar detta nú inn á Fjármálatips fyrirspurnir um það hvað felist í fjárnámi. Fyrirspurnirnar bera þess merki að spyrjendur eru að kynnast þessu fyrirbæri í fyrsta sinn – eru væntanlega ungt fólk sem ekki fékk kennslu í áhrifum fjárnáms t.d. í síðasta hruni hér á landi fyrir hálfum öðrum áratug. Þetta er væntanlega unga fólkið sem nýverið hefur keypt sína fyrstu íbúð.
Úr þessu les Svarthöfði þau vondu tíðindi að efnahagsóstjórnin á Íslandi og okurvaxtaæði Seðlabankans og annarra banka hafa þegar læst klóm sínum í ný fórnarlömb. Hinn forni fjandi kynslóðanna er farinn að gæða sér á enn einni kynslóðinni.
Svarthöfði sem er eldri en tvævetur – eins og fram hefur komið fram í þessum pistlum oftar en einu sinni – sér að Fjármálatips er betri mælikvarði á heilsu hagkerfisins, efnahagsóstjórnina og misheppnaða peningastefnu en fagurgali stjórnarherra og seðlabankastjóra sem virðast engan sans hafa fyrir því að aðgerðir sem áttu að hægja aðeins á hagkerfinu kynda bál í einum hluta hagkerfisins og þrengja í senn að öndunarvegi venjulegs fólks – unga fólksins.
Svarthöfði kemst enn og aftur að þeirri niðurstöðu að það vanti hreinlega eitthvað mikið í þá sem stjórna þessu landi. Hann veltir fyrir sér hvort seðlabankastjóri, sem fagnar hverjum kjarasamningunum á fætur öðrum sem lóðum á vogarskálar stöðugleika en jafnharðan og vaxtastefna hans sjálfs reynist ónýt í baráttu gegn verðbólgu – og jafnvel eldsmatur fyrir verðbólguna – brýst hann fram á sjónarsviðið sem hinn eini sanni Ragnar Reykás og fordæmir kjarasamningana sem hann áður lofaði.
