Einn fremsti lögfræðingur í sögu landsins, Njáll Þorgeirsson á Bergþórshvoli sagði í frægri ævisögu sinni þessi fleygu orð: „Allt orkar tvímælis sem gert er.“ Það eru tvær eða fleiri hliðar á hverju máli. Lögmenn eru sérfræðingar að finna og skilgreina þessar ólíku skoðanir sem hina einu réttu. Í yfirstandandi deilum innan ríkissaksóknaraembættisins og útlendingamála eru dregnir fram óteljandi misvitrir lögfræðingar sem allir telja sig hafa úrskurðarvald í málinu. Hver einasti talar af miklum sannfæringarkrafti eins og hann standi fyrir framan kviðdóm í amerískri bíómynd. Fjölmiðlar birta gjarnan skoðanir þessara lögspekinga sem heilagan sannleika í ákveðnum málum. Dómsmálaráðherra fékk skýrslu frá tveimur lögfræðistofum sem beindu henni í sitt hvora áttina með fullnægjandi rökstuðningi. Kjarni málsins er sá að hægt er fá rökstutt lögfræðiálit fyrir hvaða dellumálstað sem er. Hlutverk dómstóla er að kveða upp dóm um réttmæti rökstuðnings þessara lögspekinga.
Þjóðin hefur alltaf verið hrædd við lögfræðinga og vafasamar álitsgerðir þeirra. Löglærðir íslenskir embættismenn Dana kúguðu alþýðu manna um aldir með lagabókstafinn að vopni. Jón Hreggviðsson sagði að vont væri þeirra ranglæti en verra þeirra réttlæti vegna þess að lögfræðiálitin væru svo oft misvísandi.
Sigurður Breiðfjörð skáld var einn þeirra sem missti bæði aleigu sína og æru í hendur innheimtulögfræðinga á 19. öldinni. Hann orti þessa skemmtilegu vísu um þá viðureign:
Þegar fyrst ég fóta naut
og fýstist sælli daga
i hausnum á mér hrærðu graut
hræfuglarnir laga.
(Mörgum nútímamönnum sem lent hafa illilega í klóm innheimtulögfræðinga finnst snjallt hjá Breiðfjörð að kalla lögmenn Laga-hræfugla)
Í rímum af Gunnari á Hlíðarenda er þessi kalda kveðja til lögfræðinga frá Sigurði:
Það er ekki því er ver,
þeir oss klóra á baki.
Hreppstjórar og hundarner
hafi þá og taki.
Báðar þessar vísur urðu landsfrægar og staðfestu álit margra á löglærðum embættismönnum.