Veitingamönnum finnst Samtök atvinnulífsins hafa brugðist þegar kemur að því að gæta hagsmuna þeirra í kjarasamningum. Allt of stór hluti launagreiðslna renni til reynslulítils íhlaupafólks og ekki nóg til lykilstarfsmanna sem séu í fullri vinnu og hugi á framtíðarstarf. Þetta stendur í vegi fyrir því að hægt sé að búa til langtíma starfssamband við lykilstarfsfólk að sögn Aðalgeirs Ásvaldssonar, framkvæmdastjóra Samtaka fyrirtækja á veitingamarkaði (SVEIT). Aðalgeir er gestur Ólafs Arnarsonar í hlaðvarpi Markaðarins á Eyjunni.
Markaðurinn - Aðalgeir Ásvaldsson - 2.mp4
„Launakostnaðurinn, eins og ég sagði áðan, er stærsti útgjaldaliður allra fyrirtækja í greininni, ætla ég að fullyrða. Við viljum, svo ég undirstriki það, alls ekki lækka launin. Við viljum frekar borga þeim sem eru í fullri vinnu, og eru í þessu sem framtíðarstarfi, við viljum borga þeim meira en halda aðeins í við gagnvart þeim sem eru með litla reynslu, stoppa stutt við og skilja kannski lítið eftir sig,“ segir Aðalgeir.
Þú meinar að þeir sem koma inn í hlutastarfi og taka kvöld og helgarvaktir, að þeir fleyti rjómann …
„Já, þeir eru svolítið að taka rjómann af launagreiðslunum. Gott og vel, ég gerði það sjálfur þegar ég var í menntaskóla og háskóla og allt þetta og við viljum alls ekki slíta þann streng. Þetta er mikilvægt fólk fyrir okkur en þetta er dálítið að stoppa það að við getum búið til langtíma starfssamband við aðra lykilstarfsmenn,“ segir Aðalgeir.
Þannig að svona íhlaupafólk, sem tekur þessar dýru vaktir, það getur þá verið á hærri launum en t.d. kokkur sem er í fullu starfi í dagvinnu?
„Já, í raun og veru. Við höfum svo sem séð það að ef þú ert að vinna bara hefðbundna vaktavinnu, helst á kvöldin og um helgar, þá ertu að fá betri laun en margur háskólamenntaður maðurinn. Ekki að það sé ekki í lagi, það er bara gott að fólk sé duglegt og vinni mikið, en við sjáum þetta sem svolitla hindrun. Við verðum að hjálpast að við að laga þetta til þess að búa til fleiri störf og stöðugri markað,“ segir Aðalgeir.
Nú þarf ekkert að deila um það að kostnaður neytandans við að fara á veitingahús á Íslandi er mjög hár í alþjóðlegum samanburði. einhvern veginn verður náttúrlega að borga þennan kostnað sem til fellur – það er enginn sem borgar það nema viðskiptavinurinn þegar upp er staðið. Hvernig stendur á því að þetta launaumhverfi er svona? Samtökin eru tveggja og hálfs árs gömul. Hafa veitingamenn verið tvístraður hópur sem ekki hefur gætt hagsmuna sinna? Hverjir hafa gætt hagsmuna veitingamanna í kjarasamningum?
„Samtök atvinnulífsins hafa samið um þessa kjarasamninga bæði við Matvís, sem er okkar fagfélag, og Eflingu og Starfsgreinasambandið. Innan Samtaka ferðaþjónustunnar er veitinganefnd. Hún hefur verið að fá smá meiri athygli núna en hún hefur verið svolítið úti í horni. Og það hefur verið tilfinning minna félagsmanna að þessir samningsaðilar, þá Samtök atvinnulífsins, hafi heldur betur brugðist þegar kemur að því að passa hagsmuni greinarinnar,“ segir Aðalgeir.
