Svarthöfði er hugsi yfir herferð Páls Vilhjálmssonar kennara og eins konar ástmagar Morgunblaðsins gegn Sigríði Dögg Auðunsdóttur, fréttamanni Ríkisútvarpsins og formanni Blaðamannafélags Íslands.

Hvað á það eiginlega að þýða að vera að hnýsast í prívatmál Sigríðar Daggar. Hún er jú formaður Blaðamannafélagsins og á sem slík að njóta friðhelgi, rétt eins og sendiherrar erlendra ríkja. Sem starfsmaður Ríkisútvarpsins nýtur hún einnig sömu reéttinda.

Svarthöfða er fullljóst að fjölmiðlafólk er ekki of vel haldið í launum og verður því að drýgja tekjurnar með því til dæmis að þéna á útleigu eigna, sérstaklega til ferðamanna. Vitaskuld á skatturinn ekki að vera að eltast við það. Þetta hljóta allir góðir menn að skilja.

Næst þegar Sigríður Dögg tekur fólk á beinið í Kastljósi verður til þess ætlast að viðmælendur fari nú ekki að bauna á hana vegna þessa. Aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Ætla má að Páll Vilhjálmsson sé með gögn á bak við ávirðingar sínar. Morgunblaðið væri varla að hampa honum svona mikið nema vegna þess hve trúverðugur hann er, því ekki lýgur Morgunblaðið eins og alþjóð veit og hefur vitað í meira en heila öld.

Páll Vilhjálmsson er nánast orðinn ástmögur Morgunblaðsins, svo mikla trú virðist ritstjórnin á þeim bæ hafa á honum.

Páll hefur meira að segja rutt Hannesi Hólmsteini til hliðar úr þeim sessi, nú mánuð eftir mánuð. Slíkur maður gerir ekki mistök.

Staðreyndir málsins, hverjar sem þær eru, breyta hins vegar ekki því að það er argasti dónaskapur sem fer gegn öllu prótókolli að hjóla svona í sjálfan formann Blaðamannafélagsins sem þar að auki er fréttamaður á Ríkisútvarpinu. Er ekkert heilagt lengur?

Svarthöfða finnst samt gott og hughreystandi að heyra að Skatturinn skuli nota traust almannatengslafyrirtæki eins og það sem fjölskylda formanns BÍ stendur fyrir og svo tengist þetta allt inn í Ríkisútvarpið. Hagkvæmt.

Ríkisfjölmiðillinn sem þiggur átta milljarða af skattfé borgaranna á ári hverju gerir ekkert rangt og því er formaður Blaðamannafélags Íslands með hreinan skjöld (staðfest).

Svarthöfði minnir á að ekki má gleyma því að formaður Blaðamannafélagsins er nánast heilög manneskja sem nýtur friðhelgi eftirlitsaðila og á að fá sérmeðferð í skattkerfinu, auk þess að vera hafin yfir bjánalega gagnrýni almennings og fjölmiðla. Við á öðrum fjölmiðlum hljótum að krefjast þess að okkar manneskja sé meðhöndluð á viðeigandi hátt – eins og þjóðhöfðingi. Skatturinn og aðrir eftirlitskontórar eiga vitanlega ekkert með það að hnýsast í mál formannsins. Hvað þá einhverjir kennarar úti í bæ. Þetta skilur þó skatturinn!