Hape Kerkeling fæddist 1964, og varð hann strax á unga aldri vinsæll og þekktur sjónvarpsmaður í Þýzkalandi, en undirritaður átti þar heima í 27 ár. Annars vegar var Hape mikill grínisti og háðfugl og hins vegar frábær spyrjandi og fréttamaður. Nokkurs konar blanda af Ladda og Ómari Ragnarssyni.
Námskeið í dáleiðslu – upprifjun fyrra lífs
Einhverju sinni voru Hape og vinahópur hans að gantast með lífið og tilveruna, m.a. voru menn að leika sér með spurninguna um lífið og dauðann, endurfæðingu og nýtt líf, og skoruðu á Hape að fara á námskeið í dáleiðslu, þar sem menn gætu í dásvefni rifjað upp og sett sig inn í sitt fyrra líf.
Allt var þetta meira í gamni en alvöru, þótti spennandi uppátæki, og tók Hape áskoruninni.
Hape var fertugur, þegar þetta gerðist, hafði þá verið 20 ár í skemmtibransanum, og var einn vinsælasti sjónvarpsmaður landsins.
Eins og til stóð var Hape dáleiddur og opnuðust honum þannig dyr inn í fyrri tilveru. Það rifjaðist upp fyrir honum, að hann hefði verið munkur í Franziskanaklaustri í Póllandi í seinni heimsstyrjöldinni, hefði þar tekið þátt í að leyna gyðingafjölskyldu í kjallara klaustursins, en var staðinn að verki, dæmdur til dauða og tekinn af lífi fyrir þetta „brot“, ásamt ábóta klaustursins og öðrum munkum.
Upplifði Hape þetta svo sterkt og áhrifaríkt í dáleiðslusvefninum, að hann fór til Póllands til að kanna málið og telur sig hafa fundið klaustrið og fengið söguna staðfesta.
Gjörbreyttur maður – pílagrímsganga á Spáni
Þessi nýja lífsreynsla hafði svo djúptæk áhrif á Hape, að menn þekktu hann varla fyrir sama mann. Hape ákvað, að hefja nýtt líf, dró sig að mestu út úr skemmtibransanum og ákvað að ganga Jakobsstíginn, sem er um 800 km göngustígur þvert yfir Norður-Spán – ein helzta pílagrímaleiðin í Evrópu – til að reyna að ná áttum.
Árið 2006 kom út bók eftir Hape, þar sem hann fjallaði um þessa lífsreynslu sína og Jakobsvegsgönguna. Heitir hún á þýzku „Ich bin dann mal weg“: „Ég læt mig þá bara hverfa“, og bókin varð metsölubók.
Lýsir Hape þar lífsreynslu sinni, dásvefnsdrauminum um fyrra líf, þeim áhrifum, sem hann hafði á líf hans svo og þeirri upplifun, sem pílagrímsgangan var honum.
Í maí 2006 birti Bild, sem er útbreiddasta dagblað Evrópu, úrdrátt úr bók Hape, og beindi jafnframt þeirri spurningu til lesenda, hvort að þeir hefðu orðið fyrir reynslu, sem sýndi fram á fyrra líf, eða upplifað slíkt í einhverri mynd.
Hundruð manna höfðu samband
Hundruð manna úr öllu stéttum og alls staðar að höfðu samband við Bild,og sögðust vita að þeir hefðu verið til áður, hvar og hvenær, og í hvers konar lífsformi.
65 ára slátrari sagðist hafa verið Masai blökkumaður í Keníu, og hefði hann farið þangað 50 sinnum til að upplifa og njóta fyrra umhverfis. 65 ára tryggingasali sagðist hafa verið hafa verið dráttarklár, sem dró fellda trjástofna í járnkeðjum. 61 árs fasteignasali sagðist hafa verið indíánastúlka í Norður Ameríku um 835 fyrir Krist. Veronica Ferres, ein frægasta og virtasta leikkona Þýzkalands, taldi sig hafa verið höfrung í fyrra lífi og sjálfur Franz Beckenbauer, knattspyrnusnillingurinn kunni, sagðist vita, að hann hefði lifað áður, líka bæði sem dýr, tré og planta.
Hví er þessi saga sögð?
Lífið hér á jörðu er ótrúlega fjölbreytt, margþætt og margslungið, og er ekki allt augljóst eða auðskilið.
Á bak við allt, sem þróast, hreyfist, dafnar, leitar birtu og yls, neytir vatns, reynir að verja líf sitt, býr andi eða sál, og ber mönnum að virða, vernda og hlú að öllu þessu lífi.
Orð þjóðskáldsins mikla og mæta, Einars Benediktssonar, „aðgát skal höfð í nærveru sálar“, verður að skilja og túlka vítt og breitt; Um allt og gagnvart öllu, sem lifir og hrærist, í hvaða formi, sem er. Við skulum hugsa til þess, ekki sízt í aðdraganda jóla og nýs árs.
