Íslendingar eru heitir áhugamenn um enska fótboltann. Flestir eiga sér uppáhaldslið sem þeir fylgja í gegnum súrt og sætt. Forsætisráðherrann klæðist rauðum búningi Liverpool þegar mikið liggur við. Margir þjóðkunnir einstaklingar hafa fylgt Manchester United að málum frá flugslysinu hræðilega í München 1958. Sannur stuðningsmaður heldur alltaf tryggð við liðið sitt þótt hann þoli ekki fótboltastjórann eða eigandann.

Ég var í Ísrael í eina viku á dögunum ásamt útskriftarfélögum mínum úr læknadeild. Biblíusögurnar úr Laugarnesskólanum lifnuðu við þegar fetað var í fótspor Abrahams og Jesú Krists. Áþreifanleg spenna var í loftinu á yfirráðasvæðum Palestínumanna á Vesturbakkanum þar sem róttækur leiðsögumaður sagði okkur frá aðstæðum fólks. Hann spáði því að upp úr mundi sjóða fljótlega. Ísraelski fararstjórinn sagði á hinn bóginn að allt væri í himnalagi.

Við komuna á flugvöllinn vældu loftvarnaflautur og okkur var skipað í loftvarnarbyrgi. Eftir nokkra stund fórum við um borð í flugvélina sem tók á loft skömmu síðar. Eftir sjö klukkustundir var lent í Keflavík þar sem enginn þarf að óttast eldflaugar eða sprengjuárásir. Fréttir bárust um fjöldaaftökur og spellvirki og ólýsanlegar hörmungar fólks. Stríð var skollið á.

Það er fróðlegt að fylgjast með fjölmiðlaumræðu hérlendis um þessar hörmungar. Viðmælendur skipuðu sér í lið eins og verið sé að ræða ensku knattspyrnuna. Stuðningsmenn Palestínu réttlæta fjöldamorð Hamasliða. Fylgismenn Ísraels verja hefndaraðgerðir sinna manna. Menn lofsyngja ofbeldið af því að þeirra lið á allan rétt til að drepa eða hefna sín.

Báðar þessar þjóðir hafa verið sérlega óheppnar með forystumenn. Trúarofstækismenn hafa tekið stjórnina með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Eina von almennings er að upp rísi stjórnmálaforingjar sem hafa vit og þroska til að semja um frið og langtímalausn. Sprengjuárásir og hefndardráp á almennum borgurum hafa aldrei leyst neinar deilur heldur bundið þær í óleysanlegan rembihnút.