Um árabil var Hallgerður Höskuldsdóttir langbrók hataðasta kona Íslandssögunnar. Þjóðin kunni Njálu og hreifst með örlögum söguhetjanna. Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda var kyntákn aldanna enda var hann allra mann glæsilegastur og mestur íþróttamaður. Menn báru Hallgerði konu hans ekki vel söguna. Hún var sögð hafa brugðist hetjunni á ögurstund og neitað um hárlokk í bogstreng. Gunnar var drepinn í framhaldi af þessum fjölskylduharmleik og dómstóll götunnar gekk af göflunum.
Smám saman hafa menn þó farið að sjá Hallgerði í öðru ljósi. Gunnar var úlfur í sauðargæru, ofbeldismaður sem barði konu sína. Hann tók aldrei málstað hennar í deilum við fjölskylduna á Bergþórshvoli þar sem húsfreyjan lagði hana í einelti. Hann var mikill skartmaður og líktist mörgum nútímaofbeldismönnum sem ganga um í Armanifötum og keyra um á glæsijeppa. Gunnar sýndi konu sinni lítinn kynferðislegan áhuga og stjórnaði heimilinu með frekjuköstum og fýlu. Ný söguskoðun hefur gjaldfellt Gunnar en hreinsað orðspor Hallgerðar.
Eitt nítjándu aldar skáld, Sigurður Breiðfjörð, sá þó í gegnum blekkingarleikinn kringum Gunnar og Hallgerði. Hann orti kvæði um Hallgerði þar sem hann sýnir örlögum hennar fullan skilning. Sigurður áttar sig ágætlega á fýlustjórnun Gunnars á heimilinu:
Boginn þegar brostinn var
býður hann fljóði sínu
fýlulega „Fá þú mér
flygsu úr hári þínu.“
Sigurður lýsir vel andlegu ofbeldi Gunnars gagnvart konu sinni. Hallgerður var í æsku misnotuð af fóstra sínum svo að hún átti erfiða áfallasögu. Breiðfjörð hefur fullan skilning á óhamingju Hallgerðar og óheppni hennar í karlamálum. Hér sýnir Sigurður hversu langt hann var á undan sinni samtíð og sá í gegnum hetjuna löngu fyrir nútímasöguskoðun.