Forystusveit Sjálfstæðisflokksins hefur engan skilning á kjörum almennings í landinu, ólíkt því sem var á árum áður, skrifar Björn Jón Bragason í vikulegum pistli sínum, Af þingpöllunum, á Eyjunni.
Hann vitnar til samtals sem hann átti fyrir nokkrum árum við gamalreyndan verkalýðsforingja af vinstri vængnum sem vegna trúnaðarstarfa sinna hafði átt samskipti við stjórnmálamenn allra flokka um áratugaskeið. Sá sagði forystumenn Sjálfstæðisflokksins oft ekkert skilja hvað hann væri að tala þegar talið bærist að kjörum hinna lakast settu í þjóðfélaginu.
Þetta væri mikil breyting frá fyrri tíð, sagði hann, og nefndi sérstaklega þá borgarstjóra flokksins sem síðar urðu forsætisráðherrar. Á árum áður hefði daglega setið í röðum á biðstofu borgarstjóra fólk sem bjó við bág kjör og borgarstjórinn sjálfur hafi verið í því að greiða götu þess.
Nú væri búið að setja hverja silkihúfuna ofan á aðra í borginni og tryggja að engir þurfandi rötuðu inn á skrifstofu borgarstjórans. Einu gilti þótt það hefðu verið vinstri menn sem hlóðu svo í yfirbygginguna hjá borginni. Niðurstaðan væri sú sama. Þessi forystumenn Sjálfstæðisflokksins frá árum áður hefði vitað vel hvar skórinn kreppti og því getað lagt margt gott til þegar leysa þurfti úr vandamálum láglaunafólks og bótaþega. Þessu væri ekki lengur að heilsa.
Björn Jón rekur nokkuð feril Sjálfstæðisflokksins og aðkomu hans að mikilvægum og umfangsmiklum opinberum framkvæmdum og verkefnum á borð við virkjun Sogsins, fyrstu almenningshitaveitu í heimi, útrýmingu heilsuspillandi húsnæðis, byggingu glæsilegra skólabygginga, lagningu varanlegs slitlags og fleira sem seint verði kennt við hreina hægri stefnu.
Hann rifjar upp að Sjálfstæðisflokkurinn hafði hér á landi svipaða stöðu og jafnaðarmannaflokkar á hinum Norðurlöndunum, enda hafi flokkurinn sprottið úr öðrum jarðvegi en hægri flokkar þar og teygt sig hugmyndafræðilega yfir alla miðju stjórnmálanna og nokkuð til vinstri.
Björn Jón telur að ríkisvæðing stjórnmálanna hafi lamað allt félagsstarf og drepið umræðuhefð í stjórnmálaflokkunum. Hann ber saman Samfylkinguna og Sjálfstæðisflokkinn og segir margt benda til þess að Samfylkingunni undir nýrri forystu Kristrúnar Frostadóttur hafi tekist að finna uppruna sinn, kjarnann í sinni stefnu og mælist nú langstærsti stjórnmálaflokkur landsins.
Hann telur að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi að hefja sömu vegferð og Samfylkingin – leita upprunans og hefja hin gullvægu gildi stefnu sinnar til vegs á nýjan leik. Aðeins þannig geti hann endurheimt fyrri stöðu. Fyrsta skrefið á þeirri vegferð sé að segja skili við stjórnarsamstarf undir forystu flokksins yst á vinstri vængnum..
Af þingpöllunum í heild má lesa hér.
