„Ef þú ert að fara á landsfund Sjálfstæðisflokksins næstu helgi þá er líklegt að þú, eins og vafalaust margir aðrir, sért ekki búin að ákveða hvort að Guðlaugur eða Bjarni fái atkvæðið þitt. Ég vil hér fara yfir kosningabaráttuna eins og hún blasir við mér.“

Svona hefst pistill sem sjálfstæðismaðurinn Júlíus Viggó Ólafsson skrifar en pistillinn birtist á Vísi í dag. Ljóst er að Júlíus, sem situr í stjórn Sambands ungra sjálfstæðismanna, ætlar að gefa Guðlaugi Þór Þórðarsyni sitt atkvæði.

Í upphafi pistilsins talar Júlíus um það hvort ríkisstjórnin myndi springa ef Guðlaugur yrði kjörinn formaður.

„Bjarni Benediktsson hefur haldið því fram í bæði opinberum yfirlýsingum og í símtölum við Sjálfstæðisfólk að ríkisstjórnin muni springa verði hann ekki kjörin formaður. Katrín Jakobsdóttir komst hins vegar vel að orði í Reykjavík síðdegis þegar hún sagði orðrétt: „Þetta er bara Sjálfstæðismanna að útkljá“ og tók þar með fyrir þá raulu.“

Júlíus segir þá að ríkisstjórnarsamstarfið sé byggt á málefnasamningi þriggja flokka en ekki þriggja einstaklinga. „Þeir sem fleyta fram þessum áróðri ættu að spyrja sig hvort að ríkisstjórnin myndi springa ef Framsókn myndi velja sér nýjan formann. Við vitum að svarið við því er nei,“ segir hann.

„Því miður hefur orðið vart við það að Bjarni sjálfur og hans nánasta stuðningsfólk dreifi nú þessum hræðsluáróðri til sjálfstæðisfólks. Kannski þarf að minna fólk á það að enginn einn maður er stærri en flokkurinn.“

Eftir þetta segir Bjarni að kosningabarátta Bjarna hafi fram til þessa einkennst af því að tala um mögulegar hrakfarir sem gætu orsakast ef Guðlaugur verður formaður, frekar en að tala um eigin verðleika.

„Þegar menn reka kosningabaráttu sína á hræðsluáróðri er tvennt sem gæti útskýrt það. Annað hvort ertu ekki með nægilega góða ferilskrá og neyðist því til að mála mótherjann sem verri kost en þig, eða þú hræðist að lúta í lægra haldi og grípur til niðurrifs sem síðasta úrræðis.“

„Að horfast ekki í augu við þá staðreynd er að stinga hausnum í sandinn“

Júlíus gerir hnignandi stöðu Sjálfstæðisflokksins þá að umræðuefni sínu en flokkurinn er með mun lægra fylgi nú en á árum áður. „Fylgi flokksins hefur verið í frjálsu falli í of langan tíma. Staðan er sú að eini hægri flokkur landsins mælist nú með á milli 19-22% fylgi í skoðanakönnunum. Að horfast ekki í augu við þá staðreynd er að stinga hausnum í sandinn,“ segir hann.

„Bjarni Benediktsson hefur þjónað landi og þjóð vel sem fjármálaráðherra, en við Sjálfstæðismenn erum ekki að kjósa okkur fjármálaráðherra. Við erum við að kjósa okkur formann sem getur leitt flokkinn áfram“

Hann vitnar þá í könnun sem gerð var af Reykjavík síðdegis í síðustu viku en 73% svarenda í könnuninni sögðust vera líklegri til að kjósa flokkinn undir stjórn Guðlaugs.

„Þrátt fyrir það að könnunin sé ekki hávísindaleg, þá gefur hún okkur ágætis mynd af því hvor frambjóðandinn er líklegri til að afla flokknum fylgis. Alls svöruðu 5,700 könnuninni og þar af vildu rúmlega 4,100 sjá Guðlaug í brúnni.“

Aukin stéttaskipting með Bjarna við stýrið

Júlíus hefur einnig áhyggjur af aukinni stéttaskiptingu innan flokksins. „Kjörorð Sjálfstæðisflokksins voru eitt sinn stétt með stétt og var fylgi hans þverskurður af samfélaginu, hlutfallslega jafn mikið meðal mismunandi hópa óháð samfélagsstöðu. Sú er ekki tíðin lengur,“ segir hann.

„Samkvæmt mælingum hefur flokkurinn misst fylgi sitt meðal lágtekjufólks, sem er nú undir 15%, og meðaltekjufólks sem er hrunið í um það bil 20%, á meðan fylgið helst yfir 40% meðal tekjuhárra. Þróunin hefur átt sér stað með Bjarna Benediktsson við stýrið.“

Samkvæmt Júlíusi þarf flokkurinn að bæta ásýnd sína, það taki tíma. „Venjulegt fólk, sama inn í hvernig fjölskylduaðstæður það fæðist, á að geta fundið sig í sjálfstæðisstefnunni. Sjálfstæðisstefnan stuðlar að samfélagi byggt á frelsi, tækifærum og ábyrgð. Samfélagi þar sem allir geta náð langt,“ segir hann.

„Það er að minnsta kosti. ástæðan fyrir því að ég skráði mig í flokkinn, vinn í grasrótinni og kýs Sjálfstæðisflokkinn.“

Júlíus kemur þá stuttlega inn á það hvernig Bjarni hefur þjónað hans kjördæmi en hann segir formanninn hafa sinnt því illa.

„Ég er Suðurnesjamaður og er lánsamur að eiga mér fólk að víðsvegar um Suðurkjördæmi. Ef þú ert landsfundarfulltrúi frá Suðurkjördæmi þá væri ekki verra að spyrja sig: „Hvernig hefur Bjarni sinnt kjördæminu sem formaður?“. Ef þú hugsar málið, tel ég líklegt að hið augljósa svar sé: Afar illa.

„Þá er kannski kominn tími til að skipta“

Að lokum segir Júlíus að ætlunin með pistlinum sé ekki að rífa Bjarna niður. „Ég hef stutt hann lengi og það er ekki auðveld ákvörðun að styðja ekki formann flokksins. Hins vegar væri glapræði að horfast ekki í augu við staðreyndi,“ segir hann.

„Fylgi flokksins hefur verið á niðurleið frá fyrsta degi af formennsku hans, fólk sækist í minna mæli eftir því að taka þátt í grasrótinni og það sjá allir að ákveðinn klíkuskapur er farin að hreiðra um sig í flokknum. Þegar fyrirtæki missir markaðshlutdeild sína og það hefur bara gerst undir einum framkvæmdastjóra, þá er kannski kominn tími til að skipta.“