Sólveig Anna Jónsdóttir ætlar aftur að bjóða sig fram til formanns Eflingar, en fjölmargir hafa skorað á hana að gera slíkt. Einn þeirra er Vilhjálmur Birgisson, formaður Verkalýðsfélags Akraness sem hefur nú lýst stuðningi sínum við framboðið og fagnar ákvörðun Sólveigar.

„Ég fagna þessari ákvörðun Sólveigar Önnu innilega, enda tel ég að ekki sé neinum vafa undirorpið að hagsmunir lágtekjufólks séu svo sannarlega best borgið með hana í forystu.“

Vilhjálmur segir að það skipti gríðarlegu máli að Sólveig nái kjöri, hún geti staðið gegn áformum stjórnvalda og atvinnurekenda sem vilja skerða og takmarka samnings- og verkfallsrétt stéttarfélaga.

„Það blasir við í mínum huga að án hennar sem formanns í Eflingu getum við lent í því að draumurinn um svokallað Salek samkomulag, (Grænbók), fái byr undir báða vængi.“

Vilhjálmur segir að han og Sólveig hafi áður unnið vel saman þó þau hafi ekki alltaf verið sammála, þau hafi þó verið sammála um það sem máli skiptir.

„En eitt höfum við alltaf verið sammála um og það er að bæta þurfi svo sannarlega stöðu þeirra sem höllustum fæti standa í íslensku samfélagi og taka þurfi á arðsemisgræðgi stórfyrirtækja.

Einnig höfum við verið 100% samherjar í að hafna öllum áformum sem lúta að svokölluðu Salek samkomulagi sem byggist á að skerða og takmarka frjálsan samnings- og verkfallsrétt launafólks eins og áður hefur komið fram. Trúið mér það er raunveruleg hætta á að slíkt gerist og því skiptir máli að hún fái góða kosningu.

Við vorum einnig algjörir samherjar að hafna svokölluðu frumvarpi um starfskjaralög sem gengu í raun gegn hagsmunum launafólks en án hennar, mín og Ragnars Þórs og fleiri, hefðu þau orðið að lögum á síðasta ári.“

Telur Vilhjálmur að verkalýðshreyfingin sé veikari án Sólveigar. Hún sé hugsjónarmanneskja og hafi tekist mikið þrekvirki sem formaður áður.

„Það er mitt mat að eftir að hún hætti sem formaður Eflingar þá hefur verkalýðshreyfingin veikst til mikilla muna.

Eitt verður ekki tekið af Sólveigu Önnu að hún er gegnumheil hugsjónarmanneskja er lýtur að því að vilja berjast til síðasta blóðdropa við að bæta og lagfæra kjör lágtekjufólks. Henni tókst á þessum árum sem hún var formaður Eflingar að vekja þetta stóra og öfluga stéttarfélag af þyrnirósa svefni og gerði það að alvöru stéttarfélagi um það er ekki einu sinni hægt að deila!“