„Ásmundarsalarmálið er orðið eins og frekar ólystugt lasagna. Eftir því sem málinu hefur undið fram hafa bæst við ný lög af dómgreindarbresti og gagnrýniverðri hegðun, og eftir sitjum við með óbragð í munni.“
Svona hefst pistill Björns Leví Gunnarssonar, þingmanns Pírata, sem birtist á Vísi, en þar fer hann yfir Ásmundarsalsmálið. Hann vill meina að málið sé í raun fimmþætt og að allir þættirnir séu „mikilvægir, varhugaverðir og gagnrýniverðir“. Hann fer yfir þættina fimm í skrifum sínum.
Fyrsti þátturinn er hreinlega sá að Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra, hafi verið gripinn í Ásmundarsal við að brjóta sóttvarnarreglur, sem hann átti sjálfur þátt í að setja. Þá minnist hann á að Bjarni hafi ekki sagt af sér ólíkt erlendum kollegum sínum.
Þá minnist Björn á símtal dómsmálaráðherra við lögreglustjóra. Og þriðji þátturinn varðar lokaðan fund stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis um málið.
Björn veltir þá fyrir sér hagræðingu á búkmyndavélaupptökum lögreglu, en segir að upptökurnar verði að sýna nákvæmlega það sem átti sér stað. Að lokum minnist hann á samtal tveggja lögreglumanna sem hefur vakið mikla athygli, en Björn bendir á samtalið hafi ekki haft nein áhrif á störf lögreglunnar og að enginn hafi kvartað yfir því.
„Stjórnvöld hafa stigið mörg feilspor í Ásmundarsalarmálinu. Til þess að hvítþvo sitt fólk hafa stuðningsmenn stjórnvalda grautað saman ólíkum þáttum málsins, sagt að einn trompi annan og þannig reynt að færa umræðuna á grundvöll sem hentar þeim betur. En til þess að við getum dregið heildstæðan lærdóm af málinu þurfum við að tækla alla þætti þess. Þó svo að það sé ólystugt þá hefðum við gott af því að klára þetta lasagna.“
Björn endar svo pistil sinn á þessum orðum, en hér að neðan má sjá ástæðurnar fimm.
„1. Fjármálaráðherra í Ásmundarsal
Ríkisstjórn ráðherrans hafði lagt íþyngjandi kvaðir á samborgara sína, sem hann virti ekki sjálfur. Þrátt fyrir að hafa verið tvísaga, annars vegar í afsökunarbeiðni sinni og hins vegar í Kastljósi, gekkst ráðherrann við dómgreindarbresti sínum. Ólíkt mörgum kollegum hans í útlöndum sem komu sér í svipaðar aðstæður sagði ráðherrann ekki af sér.
2. Símtöl dómsmálaráðherra
Dómsmálaráðherra má vitaskuld hringja í lögreglustjóra en þegar málið snertir samráðherra og náinn samstarfsmann má dómsmálaráðherra átta sig á hagsmunatengslunum. Að spyrjast fyrir um afsökunarbeiðni, þannig að lögreglustjóri þarf að minna dómsmálaráðherra á að hlutast ekki til um rannsóknina, bætir svo ekki úr skák.
3. Krafa um trúnað
Þegar stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis fundaði um símtölin með ráðherra og lögreglustjóra var fundurinn lokaður og þær gáfu ekki leyfi til að vitna til orða sinna. Þrátt fyrir ítrekaðar beiðnir vilja þær ekki aflétta trúnaðinum. Það múlbindur nefndarmenn og geldir eftirlitshlutverk Alþingis. Píratar hafa ítrekað kallað eftir því að nefndarfundir séu almennt opnir, einmitt til að koma í veg fyrir þessa stöðu.
4. Hagræðing á búkmyndavélaupptökum
Lögreglan á ekki að geta átt við upptökur úr búkmyndavélum. Myndavélarnar eiga að tryggja öryggi lögreglumanna og að þeir misbeiti ekki valdi sínu gegn borgurunum. Upptökur eiga því að sýna nákvæmlega það sem á sér stað. Hagræðingin á upptökunum undirstrikar mikilvægi sjálfstæðs eftirlits með lögreglu, sem Píratar hafa barist fyrir.
5. Ávítur eftirlitsnefndar
Lögreglumenn eru gagnrýndir fyrir einkasamtal sem hafði ekki nein áhrif á störf þeirra á vettvangi, enda kvartaði enginn undan því. Kvartað var undan dagbókarfærslu sem lögreglumennirnir skrifuðu ekki. Eftirlitsnefndin grautar saman ummælum lögreglumanns í einkasamtali við getu hans til að sinna störfum sínum af hlutlægni. Píratar hafa kallað eftir fundi til að kanna hvort þessar opinberu ávítur standist lög og reglur.“
