Fréttablaðið skýrir frá þessu í dag. Skýrslan er að stórum hluta byggð á tölum frá OECD. Fram kemur að kynjahalli eftirlauna hér á landi sé 13,2%. Þetta þýðir að karlar fá 13,2% meira greitt í eftirlaun en konur. Þetta er töluverður munur en Ísland kemur vel út í samanburði við hin ríkin. Meðaltalið innan OECD er 25,6%. Mesti munurinn er í Japan eða 47,4% en Japanar standa öðrum vestrænum ríkjum langt að baki hvað varðar jafnrétti kynjanna. Minnsti munurinn reyndist vera í Eistlandi eða 3,3%.
Fréttablaðið hefur eftir Þóreyju Þórðardóttur, framkvæmdastjóra Landssamtaka lífeyrissjóða, að ýmsar ástæður séu fyrir þessum kynjahalla. „Konur eru að jafnaði meira í hlutastörfum og koma meira að því að sinna ólaunuðum störfum, eins og að sinna fjölskyldu og börnum. Ef konur lengja fæðingarorlof þá er ekki greitt í lífeyrissjóð. Þá verja konur aðeins styttri tíma á vinnumarkaði og lifa að jafnaði lengur en karlar,“ sagði hún.
Einnig sé algengt að hjón fari á eftirlaun á sama tíma þó konan sé yngri. „„Þetta er pólitískt mál sem er mjög þarft að ræða og rýna. Við greiðum ákveðna prósentu launa í lífeyrissjóð og þeir sem eru á lægri launum leggja þar með minna fyrir. Almannatryggingakerfið er mjög tekjutengt og jafnar þar með stöðuna gagnvart þeim sem eiga lítil lífeyrisréttindi,“ sagði hún.
Íslenska eftirlaunakerfið fékk 84,2 stig af 100 mögulegum í einkunn og er efst allra OECD-ríkjanna. Er kerfið sagt vera fyrsta flokks og burðugt og veiti góð fríðindi, sé sjálfbært og einkennist af heilindum. Dönsku og hollensku kerfin fengu einnig A í einkunn og eru þetta einu ríkin sem fengu þá einkunn.