„Konur eru nú tæp 40% þingmanna og 45% ráðherra. Þær eru nú í æ ríkara mæli í fyrstu sætum í forvali og prófkjöri flokkanna, sem bendir til þess að konur verði mögulega í meirihluta þingmanna á næsta þingi.“
Svona hefst pistill Kristjáns Sigurðssonar, prófessor emeritus, fyrrverandi yfirlæknir og sviðsstjóri á Leitarstöð Krabbameinsfélagsins og Kvennadeild Landspítala. Pistillinn birtist í Morgunblaðinu. „Það ber vissulega að fagna slíkri þróun ef satt reynist að konur hafi meira hyggjuvit en karlar samanber hinar oft tilnefndu „hagsýnu húsmæður“,“ segir Kristján.
Af orðum Kristjáns að dæma virðist hann ekki alveg sáttur með störf Svandísar Svavarsdóttur heilbrigðisráðherra. „Greinarhöfundur starfaði í áratugi innan heilbrigðisþjónustunnar og hefur fylgst með afar umdeildri framgöngu Svandísar Svavarsdóttur heilbrigðisráðherra á síðasta kjörtímabili,“ segir Jón og nefnir það sem umdeilt hefur verið.
„Má þar nefna aðför að starfsemi sjálfstætt starfandi lækna, deilur um fjármögnun hjúkrunarheimila, vistun biðlista sjúklinga í liðskiptaaðgerðir á erlendri grundu, sóttvarnarreglugerð sem ekki stóðst lög og framgöngu hennar í málefnum krabbameinsleitar kvenna sem leiddi til dreifðrar stjórnunar leitar samhliða útvistun grunnrannsókna leghálskrabbameinsleitar til erlendrar rannsóknarstofu.“
Kristján segir Svandísi ekki hafa hlustað á ráðleggingar frá öðrum sérfróðum kunnáttuaðilum þegar kom að þessum málum. „Ráðherra segist hér fara að ráðum „bestu sérfræðinga“ en hlustar ekki eftir ráðleggingum annarra sérfróðra kunnáttuaðila,“ segir hann og bendir á að fjölmennur hópur kvenna hefur stofnað til Facebook-hópsins „Aðför að heilsu kvenna“.
Þá segir Kristján að kyn frambjóðenda ætti ekki að skipta máli en mikið hefur verið rætt um uppstillingar í flokkum fyrir komandi þingkosningar. Til að mynda vakti það athygli í vor þegar Hólmfríður Árnadóttir, nýr oddviti VG í Suðurkjördæmi, sagði að það væri í lagi ef þrjár konur væru í efstu sætum framboðslista en þrír karlar í efstu sætunum væru ekki í lagi.
„Reynsla síðasta kjörtímabils bendir þannig til að í komandi þingkosningum skipti kyn einstakra frambjóðenda ekki öllu máli heldur ættu kjósendur frekar að byggja mat sitt á trúverðugleika einstakra frambjóðenda og málefnalegri stefnu stjórnmálaflokkanna,“ segir Kristján í lokaorðum pistilsins.