Jón Þórisson, ritstjóri Fréttablaðsins, fer nokkuð hörðum orðum um ummæli sem höfð voru eftir verkalýðsforingjum í útvarpsþættinum Speglinum á RÚV síðastliðinn föstudag, í  leiðara blaðsins í dag. Forystumenn verkalýðshreyfingarinnar vöruðu þar við því að ef ríkisstjórnin stæði ekki við sinn hlut í lífskjarasamningunum sem undirritaðir voru í fyrra yrði látið sverfa til stáls. Jón bendir á að lífskjarasamningarnir voru gerðir við allt aðrar aðstæður en nú eru uppi.

Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, sagði í viðtali við Morgunblaðið fyrir þremur dögum að lífskjarasamningnum yrði sagt upp ef stjórnvöld stæðu ekki við fyrirheit í húsnæðismálum:

„Þetta eru svo stór atriði að við get­um ekki litið fram hjá þeim. Við erum að fara inn í maí og það stefn­ir í að rík­is­stjórn­in ætli ekki að af­greiða frum­vörp um fyrstu kaupa lán­in á íbúðum, um leigu­vernd­ina og bann við 40 ára verðtryggðum jafn­greiðslu­lán­um. Frum­vörp­in eru til­bú­in. Það tók eitt og hálft ár að vinna þau. Þessi mál hafa ekki einu sinni verið lögð fram á þingi. Þau voru hluti af lífs­kjara­samn­ingn­um og ef þau verða ekki af­greidd er samn­ing­ur­inn fall­inn af okk­ar hálfu,“ sagði Ragnar Þór.

60 milljarðar til að bregðast við áföllum launafólks

Í leiðara sínum bendir Jón á að framundan sé mikið fjárflæði úr ríkissjóði einmitt til handa launafólki:

„Ríkissjóður er í þeim svifum að axla hundruð milljarða skuldbindingar til verndar afkomuöryggi fólks, ekki aðeins í ferðaþjónustu heldur nær öllum atvinnugreinum. Brúarlán og hlutabætur eru dæmi um það. Ekki er ósennilegt að úr ríkissjóði muni streyma 60 milljarðar í atvinnuleysis- og hlutabætur á þessu ári og kannski meira.

Þær bætur ganga beint til fólksins sem fyrir örfáum vikum var launamenn en hefur þurft að sæta skerðingu á starfshlutfalli eða misst vinnu sína.

Það er því í besta falli afvegaleiðandi að tala um að „skilja launafólk eftir“ við þessar aðstæður. Í samanburði við þær skuldbindingar sem ríkið tókst á hendur
með lífskjarasamningum er fjárstraumurinn úr ríkissjóði fram undan í þessu skyni, risavaxinn.“

Falskur tónn

Jón segir enn fremur: „Ríkissjóður er heldur ekki óþrjótandi né ótæmandi auðlind. Allir vita að fjárins er aflað með skattlagningu á fólk og fyrirtæki. Og allir ættu að sjá að nú þegar
allar gáttir eru opnaðar, hefur innstreymi skatttekna ríkisins nær horfið.“ Hann gefur jafnframt í skyn að ekki sé heil brú í því að efna til átaka á vinnumarkaði eins og aðstæður eru nú. Allir þurfi að taka á sig áföll í ríkjandi ástandi:

„Allir verða fyrir búsifjum á þessum tímum og allir munu þurfa að axla sínar byrðar. Tal um svik í þessu sambandi er sem falskur tónn og erfitt að trúa því að það sé meining í þeim hótunum að segja upp samningum og kveikja ófriðarbál á vinnumarkaði.

Orð hafa ábyrgð og vinsældakeppni og kappi um upphrópanir þarf að slá á frest.“