Ekki liggur ljóst fyrir hvað fyrirhuguð veggjöld muni koma til með að kosta, en samkvæmt heimildum RÚV verða veggjöldin 60 – 200 krónur per ferð.
Ef miðað er við 60 krónur, þá kostar það heimili sem rekur einn bíl, 43.800 krónur á ári, ef miðað er við að notað sé tollahlið tvisvar á dag, alla daga ársins.
Ef miðað er við 200 krónur, hækkar heildarkostnaðurinn í 146.000 krónur á ári. Þessar tölur má síðan tvöfalda ef reknir eru tveir bílar á heimilinu og hækka má tölurnar síðan í samræmi við fjölda vega og tollahliða sem hver bíll þarf að nota.
Gjaldið mun líklega fara eftir stærð og þunga hvers bíls og þykir sennilegt að vörubílar, rútur og sendibílar greiða meira en almennir fólksbílar, þar sem þeir slíti malbikinu meira og mengi meira í útblæstri. Þá verða gjöldin líklega í hærri kantinum á háannatíma, en lægri þess utan.
Ljóst er að slíkur kostnaður vegur þungt í heimilisbókhaldinu.
Tilgangurinn með veggjöldum er sagður sá að flýta vegaframkvæmdum sem að óbreyttu hefði tekið yfir 50 ár að koma í framkvæmd. Í staðinn verði hægt að klára þær á næstu 15 árum, vegna hinnar auknu skattheimtu á bíleigendur, sem á að raka saman 60 milljörðum næstu 15 árin.
Hinsvegar hyggst ríkið í samvinnu við sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu einnig leggja til um 50 milljarða í Borgarlínuna, en tilgangurinn með henni er að fá fólk til að nota Strætó í auknum mæli, til að minnka umferðina og mengunina sem af henni hlýst á höfuðborgarsvæðinu.
Með öðrum orðum, þá ætlar ríkið að fjármagna Borgarlínukostnaðinn með veggjöldum.
Þarna er kominn upp ákveðin vandi. Því ef Borgarlínan heppnast vel og stór hluti borgarbúa ákveður að nýta sér hana til samgangna, sem er víst tilgangurinn, þá eru færri eftir til að greiða veggjöldin. Og munu vegaframkvæmdirnar þar af leiðandi taka lengri tíma.
Þetta er því mótsögn, svona í orði kveðnu að minnsta kosti, því við blasir að lausnin við umferðarþunganum sé aukin umferð, að sem flestir bílar borgi veggjöld til að greiða fyrir framkvæmdir, sem eiga að anna umferðinni.
Einnig, að ef fleiri kjósa að keyra áfram bílinn sinn í stað þess að nota Borgarlínuna, mun Borgarlínan verða ansi dýr minnisvarði um misheppnað verkefni, utan þess að taka allt of mikið pláss á dýrmætum vegum, sem annars hefði mátt nota til að greiða fyrir umferðinni.
Vandséð er hvernig stjórnmálamenn lifðu slíkt af í kosningum. Ætli þeir séu tilbúnir til að fara í þá vegferð ?
