Mikill biðtími er eftir greiningu hjá ADHD teymi Landspítalans sem sinnir fullorðnum einstaklingum, eða tvö og hálft ár. Rætt er við Unni Jakobsdóttur Smára, sálfræðing og teymisstjóra, í Fréttablaðinu í dag, sem segir að strax við stofnun teymisins hafi myndast biðlisti sem ekki hafi tekist að vinda ofan af og óskir stæðu til um að stækka teymið, en möguleikarnir séu takmarkaðir:

„Við erum líka með forgangslista fyrir þá einstaklinga sem við teljum að séu í mestri þörf fyrir greiningu fljótt. Þar er biðtíminn umtalsvert styttri. Þarna er til dæmis ungt fólk sem er strand í námi eða vinnu. Við erum að fá um 25 til 30 beiðnir á mánuði en greiningarnar taka mislangan tíma. Þetta er oft flókið þar sem við erum með fullorðna einstaklinga með langa sögu. Hjá öðrum er þetta meira borðleggjandi.“

Teymið annast um 200 greiningar á ári og 70-75 prósent þeirra sem vísað er til teymisins til skimunar er vísað í fullu greiningu. Af þeim hópi eru 78-80 prósent greindir með ADHD-greiningu.

Eins og þruma úr heiðskýru lofti

Vilhjálmur Hjálmarsson, varaformaður ADHD-samtakanna, segir fjármagn vanta:

„Síðasta haust heyrði ég að það væri unnið markvisst að því að stytta biðlistann. Það kom mér því á óvart að heyra hversu langur biðtíminn er í dag. Þetta þýðir bara að það er ekki sett nægt fjármagn í þetta.“

Hann segir óraunhæft að teymi Landspítalans geti tekið við öllum greiningunum:

„Það gengur bara ekki upp. Það þarf auðvitað að efla teymið en samhliða því þarf að niðurgreiða þjónustu sálfræðinga. Það getur tekið kúfinn af þessum biðlista því margir þurfa fyrst og fremst að fá greininguna staðfesta. Það væri hægt að minnka lyfjagjöf, til dæmis kvíðalyf og þunglyndislyf, og grípa inn í vanda sem er kannski smávægilegur á frumstigi en miklu erfiðari þegar fólk er greint seint. Ég þekki mikið af fólki í slíkri stöðu en fyrstu mánuðina er eitt það erfiðasta að hjálpa fólki að takast á við alla reiðina. Fólk spyr hvers vegna þetta hafi ekki uppgötvast fyrr.“