Davíð Oddsson, ritstjóri Morgunblaðsins, fer mikinn um Ágúst Ólaf Ágústsson, þingmann Samfylkingarinnar, í leiðara dagsins. Tilefnið er uppnámið sem varð á Alþingi í gær, þegar Bjarni Benediktsson stormaði út úr þingsalnum eftir orðaskipti og ásakanir um að hafa brotið lög um opinber fjármál, en það var Ágúst Ólafur sem fyrstur nefndi að Bjarni gæti ekki notað varasjóði til að fjármagna rannsóknina á Samherjamálinu, þar sem sá kostnaður sé fyrirsjáanlegur, en lögum samkvæmt á að nota varasjóði fyrir ófyrirsjáanlegan kostnað.
Davíð telur málið allt hið vandræðalegasta fyrir Samfylkinguna og fer hörðum orðum um Ágúst Ólaf, sem hann segir sérstaka blaðsíðu:
„Þá héldu nokkrir þingmenn uppi undarlegri tilraun til aðfarar að fjármálaráðherranum með svigurmælum um lögbrot án þess að nokkur leið væri að botna í hvað óvitarnir voru að fara. Það er auðvitað ekki hægt að gera mál úr Ágústi Ágústssyni þingmanni. Hann er sérstök blaðsíða. Án þess að hans ferill hafi verið kannaður sérstaklega mætti auðveldlega ætla að hann hefði átt erfiða æsku. Það kæmi því ekki á óvart ef upplýst væri að hann hefði ungur þurft að fikra sig út úr ljóslitlu braggahverfinu í átt að skólanum og þegar hann nálgaðist í götóttum sokkum í gúmmískónum, gerðum úr dekkjaafgöngum frá hernum, hefðu olíugreiddir kvótadrengir, puntaðir úr P. og Ó. veist að honum með oflæti. Það gæti hæglega verið ástæðan fyrir því að komi mál upp sem tengjast þorskum eða þilförum, þótt fjarlægt sé, eins og uppistand neðan úr Namibíu, ýti það svo illa við beiskum minningum sultaráranna að ekki verði við ráðið.“
Davíð minnist einnig á að faðir Ágústs, Ágúst Einarsson, hafi á sínum tíma „umturnast“ í ræðustól Alþingis, en hann var einnig þingmaður Samfylkingarinnar og átti sjálfur kvóta:
„Þeir sem fylgdust með þinginu fyrir alllöngu muna þegar að jafnaði stilltur maður, sennilega með áþekku nafni umturnaðist í ræðustól yfir óréttlæti kvótans og þeirri ósvinnu að ekki hefði verið ákveðið að sporður yrði sendur inn um hverja lúgu og fyrr mætti enginn fá sporð númer tvö. Skammaði riddari réttlætisins þessa 62 kvótaeigendur í salnum eins og hunda fyrir græðgi þeirra og skilningsleysi sem hann væri einn um að andæfa. Það fór ekki á milli mála að óréttlætið sveið þessa viðkvæmu sál samfylkingarmannsins sárlega. Ef ekki inn að beini þá örugglega langleiðina inn að veskinu hans.“
Segir Davíð að þeir feðgar gætu þurft á áfallahjálp að halda:
„Kannski væri hægt að ná þessum tveimur þjökuðu sálum saman til skilningsríkra sérfræðinga sem gætu þrætt sig í gegnum þetta böl fátæktar og óréttlætis sem þjakar þá alla tíð. En þrátt fyrir þessa ógnarfátækt tveggja kynslóða jafnaðarmanna, þá hefði þingforsetinn frekar átt að ná í áfallahjálp handa Ágústi og senda áfallahjálp 20 ár aftur í tímann handa hinum, þar sem hann hímir kannski undir skektu á hvolfi úti í Örfirisey eða öðru hreysi ekki fjarri.“
