Már Guðmundsson, fyrrverandi seðlabankastjóri frá 2009 -2019, sér sig knúinn til að leggja orð í belg varðandi umræðuna um málefni seðlabankans, þó svo hann segist ekki hafa ætlað sér að gera slíkt svo skömmu eftir að hann lét af embætti.

Hann segist nauðbeygður til að gera undantekningu, þar sem umræðan um peningaþvætti sé á villigötum og að Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, sem hann segir einn albesta blaðamann landsins, fari ekki rétt með:

„Í þessu máli hefur hann þó eitt­hvað villst af leið.“

Þórður sagði í Silfrinu um helgina að fjárfestingaleið seðlabankans 2011 -2015 hafi verið skýrt dæmi um opinbera peningaþvættisleið, í umræðum um stöðu Íslands á gráum lista FATF, vegna óviðunandi varna hér á landi gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka.

Þórður á villigötum

Í hnotskurn segir Már að þetta sé rangt hjá Þórði, Seðlabankinn hafi opnað leið fyrir fé úr skattaskjólum strax árið 2009. Þá telur hann að viðskiptabankarnir hafi borið ábyrgð á því að kanna hvort fé væri að koma úr skattaskjólum, því það hefði ellegar þýtt kostnað fyrir Seðlabankann. Auk þess ættu viðskiptabankarnir að þekkja sína viðskiptavini. Þá telur Már að sú staða Íslands að vera á gráum lista FATF v sé ekki til kominn út af fjárfestingaleiðinni.

Innstreymið opið áður

„Í Kjarn­anum 21. októ­ber sl. heldur hann (Þórður) því fram að fjár­fest­ing­ar­leiðin hafi opnað leið inn fyrir höftin fyrir þá sem áttu fjár­muni utan þeirra. Þetta er ekki rétt,“ segir Már.

„Sú leið var opnuð í októ­ber 2009 þegar fjár­magns­höft á inn­flæði erlends gjald­eyris vegna nýfjár­fest­ingar hér á landi voru afnum­in. Það var gert sakir þess að greiðslu­jafn­að­ar­vandi Íslands var þá og í mörg ár á eftir útflæð­is­vandi en ekki inn­flæð­is­vandi. Þau sem komu inn með erlendan gjald­eyri eftir þetta þurftu að skipta honum í íslenskar krónur hjá fjár­mála­fyr­ir­tæki hér á landi og til­kynna um við­skiptin til Seðla­bank­ans í gegnum fjár­mála­fyr­ir­tæk­ið. Eftir það höfðu þau hvenær sem er heim­ild til útgöngu með þá fjár­muni og alla ávöxtun þeirra. Sam­kvæmt lögum áttu bank­arnir að kanna slíkar færslur eins og aðrar með til­liti til pen­inga­þvættis og Fjár­mála­eft­ir­litið að hafa eft­ir­lit með því að svo væri gert.“

Már segir fjár­fest­ing­ar­leiðina hluta af gjald­eyr­is­út­boðum sem Seðla­bank­inn efndi til á árunum 2011-2015 sem mið­uðu að því lækka stöðu aflandskróna og greiða þannig fyrir losun fjár­magns­hafta.

„Það tókst vel því sam­tals lækk­aði staða aflandskróna vegna útboð­anna um 175 ma.kr. eða úr um fjórð­ungi lands­fram­leiðslu í u.þ.b. 13%. Í fram­hald­inu var hægt að ráð­ast í að losa fjár­magns­höftin að lang­mestu leyti á árunum 2015-2017. Seðla­bank­inn gaf út ítar­lega skýrslu um þessi útboð í ágúst sl. og vís­ast til hennar um nán­ari lýs­ingu en hér haldið áfram með pen­inga­þvætt­is­þátt­inn.“

Grein Más má lesa hér.