Siðanefnd Alþingis hefur þótt umdeild í þjóðfélaginu, þar sem engin sérstök viðurlög eru við brotum Alþingismanna á siðareglum sem þeir hafa sett sér. Forsætisnefnd Alþingis er í raun hin eiginlega siðanefnd, sú sem ræður því hvaða málum er vísað til siðanefndar og hvað gera eigi við úrskurð siðanefndar. Þar sem engin viðurlög eru við brotum siðareglna má því líkja úrskurði siðanefndar við að því sé sleppt að slá á fingur viðkomandi, þegar einhverjum þætti nærtækast að ljósta hann kinnhest.
Kolbrún Bergþórsdóttir hefur ekki miklar mætur á störfum nefndarinnar, samkvæmt leiðara Fréttablaðsins í dag:
„Siðanefnd gerir ekki verulegt gagn ef sá einstaklingur sem siða á til tekur ekki mark á úrskurði hennar heldur snýr þóttafullur upp á sig. Siðanefnd Alþingis virðist einmitt vera nefnd af þessu tagi. Hún ályktar en um leið er eins og ekkert hafi gerst, einfaldlega vegna þess að enginn tekur mark á henni,“
segir Kolbrún og minnist á mál Þórhildar Sunnu og Bergþórs Ólasonar, Miðflokki, sem bæði hafa gerst brotleg gagnvart siðareglum Alþingis.
„Ef Klausturþingmenn hefðu séð eftir orðum sínum þá hefðu þeir ekki gripið til forkastanlegra aðgerða gegn öryrkjanum Báru Halldórsdóttur. Þar urðu þeir sjálfum sér til ævarandi minnkunar, ekki síður en á barnum./
Þórhildur Sunna og Bergþór iðrast einskis. Þau taka ekki mark á áliti siðanefndar. Hvaða gagn gerir siðanefnd Alþingis ef þingmenn taka ekki nokkurt mark á henni? Þórhildur Sunna sagðist vera ósammála úrskurðinum og hljómaði um leið eins og ráðherra sem hún vill örugglega helst ekki líkjast, sem er Sigríður Á. Andersen.“
Kolbrún nefnir sérstaklega viðbrögð Brynjars Níelssonar, þingmanns Sjálfstæðisflokksins, varðandi meinta iðrun Bergþórs:
„Brynjar Níelsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, lét nýlega bóka það í stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd að hann styddi ekki Þórhildi Sunnu til formennsku í nefndinni, og sagði ástæðuna þá að hún hefði sýnt siðanefnd lítilsvirðingu með viðbrögðum sínum. Í viðtali var Brynjar spurður um formennsku Bergþórs í umhverfis- og samgöngunefnd. Hann sagði Bergþór hafa beðist velvirðingar og viðurkennt mistök. Brynjar er skarpur maður, alltof skarpur til að láta Klausturþingmennina blekkja sig. Öll gerumst við þó einhvern tímann sek um of mikla trúgirni, og einmitt það kann að hafa hent Brynjar. Skyndilega sér hann ekki það sem blasir þó við, sem sagt það að iðrun Klausturþingmanna var engin, þeim þótti hins vegar mjög miður að upp um þá hefði komist.“
Kolbrún nefnir að úrskurðir siðanefndar hafi engar afleiðingar, en engar sektir eða viðurlög eru við brotum á siðareglum:
„Ekki verður annað séð en að úrskurðir siðanefndar Alþingis hafi engar afleiðingar. Þarna er einungis á ferð enn ein nefndin sem fundar og skilar síðan af sér áliti sem fellur dautt niður. Fall er fararheill, segir á góðum stað, en erfitt er að sjá fyrir sér að siðanefndin muni upp rísa og verða marktæk. Þingmenn sem nefndin mun áminna í framtíðinni þurfa ekki að taka nokkurt mark á úrskurðum. Þeir munu líta í eigin barm og ekki sjá nokkra sök heldur horfa til Þórhildar Sunnu og Bergþórs sem urðu formenn í nefndum stuttu eftir úrskurði siðanefndar.
Fyrr á þessu ári sagði Brynjar Níelsson: „Siðanefndin getur haft einhverja skoðun á hlutunum en það gerist ekkert meira. Menn ákveða bara sjálfir hvað þeir gera.“ Hárrétt hjá þingmanni sem lýsti því þá einnig yfir að siðanefnd Alþingis væri alls óþörf. Kollegar hans á þingi hefðu betur hlustað á hann.“
