Ólína Þorvarðardóttir, fyrrverandi þingmaður Samfylkingarinnar, segist fagna úrskurði kærunefndar jafnréttismála, um að Þingvallanefnd hafi gerst brotleg við jafnréttislög er hún réði Einar Á. E. Sæmundssen í starf þjóðgarðsvarðar í fyrra og gengið þar með framhjá Ólínu, sem sóttist einnig eftir starfinu.
Ólína sagði við Eyjuna, aðspurð hvort hún myndi taka starfinu ef það byðist henni, eða hvort hún hygðist sækja bætur vegna brotsins, ætla að skoða næstu skref með lögmanni sínum:
„Veitingavaldið sem fer með ráðningarvaldið er ábyrgt gjörða sinna og þarf að axla ábyrgð því samkvæmt. Nú er fallinn þessi úrskurður um að rangt hafi verið staðið að ráðningunni og jafnréttislög brotin og að brotið gegn mér. Eðli málsins samkvæmt líkur málinu ekki þar með. Sá sem brotið er gegn hlýtur að þurfa einhverja leiðréttingu sinna mála. Í hvaða formi sú leiðrétting verður ræðst af ýmsum þáttum, málssóknarvilja og sáttarvilja. Og nú þarf ég bara aðeins að átta mig á stöðu mála sjálf og funda með mínum lögmanni áður en ég ákveð næstu skref.“
Ólína sagði í pistli á Facebook að öll hennar reynsla hefði verið virt að vettugi þar sem mót-umsækjandinn hafi verið karlmaður með „réttu vinatengslin.“ Taldi hún upp þá nefndarmenn sem hafi gengið framhjá henni vegna þess að hún hafi ekki tilheyrt rétta flokknum:
„Þau sem gengu fram hjá mér við þessa ráðningu eru: Ari Trausti Guðmundsson formaður Þingvallanefndar, VG. Vilhjálmur Árnason, varaformaður, sjálfstæðisflokki. Páll Magnússon, sjálfstæðismaður (sem aldrei hlýddi á svör eða framsögur umsækjenda, hvorki í fyrri né seinni umferð, heldur mætti að framsögu lokinni og hafði þá gert upp hug sinn). Loks Líneik Sævarsdóttir, fulltrúi Framsóknarflokksins. Þau eru öll fulltrúar ríkisstjórnarflokkanna og auðvitað samstarfsmenn þess umsækjanda sem ráðinn var (og virðist ekki hafa hvarflað að formanni eða faraformanni nefndarinnar að víkja sæti af þeim sökum – þvert á móti).“
Ólína sagði við Eyjuna að Þingvallanefnd hafi ekki tekist að afsanna þá staðhæfingu sína, að málið sé pólitísks eðlis:
„Að minnsta kosti er komin staðfesting á því að vinnubrögðin voru ekki málefnaleg. Og þegar ómálefnalegar ástæður ráða úrslitum þá geta þær verið af ýmsu tagi. Í mínu tilviki getur það átt við að það hafi verið pólitískur fyrirgangur, aldurs- og kynjafordómar sem hafi spilað saman og ég hef sterkan grun um það og fulla ástæðu til að ætla, að svo hafi verið. Þingvallanefnd hefur að minnsta kosti ekki tekist að sýna fram á annað, líkt og fram kemur í úrskurðinum.“
Ólína segir lífið á vinnumarkaði eftir setu á Alþingi reynast mörgum fyrrverandi þingmönnum erfitt:
„Já ég finn það. Og ég er ekki sú eina sem finn það. Og það er alvarlegt umhugsunarefni fyrir þá sem hyggjast sitja á þingi, ef það þýðir að þeir séu dæmdir frá vinnumarkaði, sérstaklega gagnvart opinberum störfum. Svo er annar vandi sem lítur að okkur konum og það er kynjavandinn. Við erum bara álitnar taumlausar frekjur ef við stöndum í báðar fætur og ef önnur rök þrýtur þá erum við sagðar erfiðar í samstarfi. Og þetta viðhorf er staðreynd, það er til staðar og ekki hægur vandi að vinna á því. En dropinn holar vonandi steininn.“
Ólína er í dag sjálfstætt starfandi fræðimaður og segir að það sé nóg að gera við að sinna ritstörfum og fræðistörfum. Hún hyggst ekki sækja um opinberar stöður í bráð:
„Nei, ég er hætt. Ég sendi ekki fleiri umsóknir að sinni að minnsta kosti. Og það er ömurleg staða að þurfa að bíða af sér stjórnvöld til að geta notið verðleika sinna á vinnumarkaði. Það er grafalvarlegt.“
Sjá einnig: Ólína skilar skömminni:Segist látin gjalda þess að vera komin yfir fimmtugt og hafa setið á Alþingi
