Hannes Hólmsteinn Gissurarson, stjórnmálaprófessor við Háskóla Íslands, segir um Klausturfundinn að þingmennirnir sem í hlut áttu, þurfi að eiga málið við kjósendur sína, en ekki okkur „hin“. Mikilvægt sé að fara eftir almennum reglum. Segist hann taka undir orð Björns Bjarnasonar, sem sagði á heimasíðu sinni í dag að hneykslinu sé drepið á dreif með því að vísa því í nefnd:

„Stefnt er að því að ræða málið í forsætisnefnd alþingis mánudaginn 3. desember. Þá vill Þórhildur Sunna Ævarsdóttir, formaður þingflokks Pírata, virkja siðanefnd alþingis. Þetta eru kerfisleg viðbrögð. Þingmenn sækja umboð sitt til kjósenda, almennings, bregðist þeir trausti þeirra eiga þeir að víkja. Með því að vísa þessu hneyksli til nefnda er því drepið á dreif.“

Hannes segist sammála Birni um að sexmenningarnir eigi málið helst við sína kjósendur. Hann vill fara þó fara eftir almennum reglum, ekki stundargeðshræringu og þylur upp nokkur stærstu hneykslismál Alþingis í gegnum tíðina og spyr hvort siðanefnd Alþingis hefði átt að skerast í leikinn þegar Steingrímur J. Sigfússon kallaði Davíð Oddsson gungu og druslu, árið 2004:

„Björn Bjarnason hefur rétt fyrir sér: Þingmennirnir eiga þetta mál umfram allt við kjósendur sína, ekki okkur hin. Og það er mikilvægt, að farið sé eftir almennum reglum, en ekki stundargeðshræringu, um þingmenn. Átti að siða Jón Þorláksson til, þegar hann efaðist eitt sinn í þingræðu um geðheilbrigði Jónasar Jónssonar frá Hriflu? Eða þegar kommúnistar helltu svívirðingum yfir Stefán Jóhann Stefánsson í tengslum við aðildina að Atlantshafsbandalaginu? Eða þegar Steingrímur J. Sigfússon kallaði Davíð Oddsson „druslu“ og slengdi hendinni í Geir H. Haarde? En auðvitað eiga mennirnir að skammast sín fyrir svigurmælin, enda hygg ég, að þeir geri það. Þeir voru sjálfum sér verstir.“