Gamla bíó hefur verið samkomuhús síðan 1927 og hefur algjöran hefðarrétt umfram hótel sem var stofnað í næsta húsi fyrir fáum árum. Í 90 ár hafa verið bíósýningar, leiksýningar, óperusýningar og hljómleikar í Gamla bíói.

Væri algjörlega út í hött að stöðva það vegna ferðamannabólunnar. Þetta er ein glæsilegasta bygging Reykjavíkur og með einstaka sögu. Í frétt á RÚV er greint frá deilum vegna starfseminnar í Gamla bíói.

Hótel 101, þar sem er sífellt verið að kvarta undan Gamla bíói, er líka í merkri byggingu. En hún var ekki reist sem hótel þótt fjárfestar hafi síðan eignast húsið og notað það undir slíka starfsemi.

Þetta var sjálft Alþýðuhúsið – reist af Alþýðuflokknum og Alþýðusambandinu í kreppunni og tekið í notkun 1936. Í kjallaranum var veitingastaður sem nefndist Ingólfscafé (en síðar var rekinn þar skemmtistaður undir sama nafni). Um staðinn orti Leifur Haraldsson póstmaður vísu sem varð fleyg:

Ungu skáldin yrkja kvæði
án þess að geta það.
Í Ingólfskaffi ég er í fæði
án þess að éta það.

Verkafólk tók þátt í að reisa Alþýðuhúsið í sjálfboðavinnu og því er pínu öfugsnúið að þar skuli vera lúxushótel.

Gamla bíó hefur verið samkomuhús síðan á tíma þöglu myndanna. Fyrsta kvikmyndin sem var sýnd í húsinu var Ben Húr árið 1927.

Hér má í leiðinni geta meinlegra örlaga Rosenbergs sem lengi var einn helsti tónleikastaður í Reykjavík. Ævintýramenn eignuðust hann og settu á hausinn á fáum mánuðum – að því virðist í tómri vitleysu. Og það er þetta sem er að koma í staðinn, einmitt það sem vantar, eða hitt þó heldur. Írskur pöbb með karíókíherbergi.