Það er lán í óláni að strokufanginn sem flaug með Katrínu Jakobsdóttur til Stokkhólms í morgun er ekki talinn hættulegur. Þá myndi þetta líklega horfa öðruvísi við. Það er svosem viðbúið að komi upp umræða um herta landamæragæslu, en við erum aðilar að bæði Schengen og Norræna vegabréfasambandinu.
Það er vitað að Katrín ferðaðist á almennu farrými – slíkar kröfur eru gerðar til stjórnmálamanna hér þótt þeim yrði sjálfsagt meira úr verki ef þeir sætu á Saga Class. Og þótt við vitum það ekki gjörla, þá ímyndum við okkur að strokufanginn, Sindri Þór Stefánsson, hafi verið á Saga Class. Það væri nánast eitthvað ljóðrænt við það.
Við erum stundum minnt á smæð landsins og fámennið. Vinur minn á Facebook, Ólafur Óskar Axelsson, orðar þetta betur en ég gæti:
Ég, eins og margir fleiri, hef oft verið að tuða um að fámennið væri jafnt lán okkar og ólán, við værum öll „hvert ofan í öðru“ en þeim er eiginlega alls varnað sem sjá ekki fegurðina í samfloti Katrínar og strokufangans, þetta er okkar saklausa útgáfa af Fríðu og dýrinu …