Boris Johnson, utanríkisráðherra Bretlands, er nokkuð einstakur maður. Kannski merkilegt að hann sé höfuð bresku utanríkisþjónustunnar, því hann er allt annað en diplómatískur sjálfur.
Um daginn sagði hér frá fundi sem Johnson hélt um Brexit í The Colonial Map Room, og aftur er hann á ferðinni með nostalgíu eftir breska heimsveldinu. Í þetta sinn í heimsókn í Myanmar.
Johnson var staddur ásamt fylgdarliði í búddistahofi í höfuðborginni Yangon, þegar hann fór að þylja upp kvæðið Mandalay eftir Rudyard Kipling.
Kipling var helsta skáld breska heimsveldisins. Þetta veldi er ekkert sérlega vel þokkað víða þar sem Bretar réðu ríkjum – enda byggði það á ránum og kúgun og rasisma og glæpir þess voru legíó.
Það er nokkuð spaugilegt að sjá Johnson byrja að fara með Kipling og hinn vandræðalega sendiherra sem hvíslar að honum að þetta sé líklega ekki góð hugmynd. Hann komst ekki að línunum um Búdda sem hljóma svona:
Bloomin’ idol made o’ mud—
What they called the Great Gawd Budd—
