Elsku Siggi Páls. Ég kynntist honum fyrst þegar ég var 18 ára strákur í París. Ég hafði varla hitt mikilsverðari mann – og enn er ég á því að ég hafi tæpast kynnst mikilsverðari manni á ævinni. Manni fannst alltaf eins og hann sæi dýpra en aðrir, hugsaði betur og skýrar og frumlegar, það voru alltaf nýir vinklar hjá Sigurði.

Hann var gagnmenntaður og með alþjóðlega sýn, með tilvísanir í franskar bókmenntir og leikhúsið, heimspeki og klassík, en hann kunni líka Rolling Stones. Einu sinni sátum við heila nótt yfir nýrri Rolling Stones plötu og Siggi útskýrði snilldina.

Hann skrifaði minningar frá því hann var barn, unglingur og ungur maður. Þær komu út í ekkert alveg réttri röð. Þarna var ungi maðurinn nýkominn til Parísar, pilturinn sem flutti í bæinn úr sveit og leigði herbergi til að ganga í Hagaskóla, barnið sem ólst upp í sveitinni í Öxarfirði. Mér fannst það ótrúlega skemmtilegt að heyra að þá hefði hann verið kallaður Siddi, ekki Siggi Páls. Í París var hann frekar einfaldlega Pálsson.

Sigurður hafði einstaka nærveru. Yfirbragð visku, rólegt á yfirborðinu, en undir niðri var merkilegur kraftur í þessum netta manni. Talsmátinn var einstakur, ekki bara orðin, heldur líka þagnirnar, hvernig hann sagði hlutina  – eftir fund með Sigga fann maður stundum að maður var ósjálfrátt farinn að herma eftir honum, ekki bara því sem hann sagði, heldur hvernig manni fannst hann hugsa. Auðvitað tókst það sjaldnast vel

Siggi var ljóðskáld út í gegn. Með einstakt næmi fyrir hinu skáldlega í tilverunni. Hann trúði líka á gildi skáldskaps og lista fyrir veröldina. Það er rauður þráður hjá honum. Því miður er það ekki svo algengt lengur.

Síðasta ljóðabókin hans, Ljóð muna rödd, var meistaraverk. Þar tókst hann á við dauðann og dauðleikann með ótrúlegri … göfgi liggur mér við að segja. Hann var líka atgervismaður hann Sigurður. Ljóðið heitir Hvít nótt:

Ekki var hún svefnlaus
þessi nótt

Samt var hún hvít
alveg snjakahvít

Að morgni er blað
á borðinu
með bókstöfum

Sá sem sat við borðið
er horfinn

Sigurður Pálsson. Þessar myndir eru rammar úr skólakvikmynd eftir Viðar Víkingsson. Árið er 1979.