Ef kosið verður 28. október verður kjörtímabilið sem nú stendur yfir innan við eitt ár – en það munar bara einum degi, kosningarnar 2016 voru 29. október.
Þetta er ansi bratt. Það eru ekki nema fjörutíu dagar sem flokkarnir hafa til að koma saman framboðslistum og heyja sína kosningabaráttu.
Flokkarnir eru misvel undirbúnir. Sjálfstæðisflokkurinn setur sína vél í gang með nokkurn veginn óbreyttum listum frá því síðast. Vinstri græn eru til í kosningar, þau telja að þau geti bætt hressilega við sig. Framsóknarflokkurinn hefur verið í hálfgerðu reiðileysi á þessu kjörtímabili en gæti bætt við sig fylgi og styrkt stöðu sína aðeins.
Aðrir flokkar segjast vilja kosningar, en manni finnst hljóðin frá þeim ekki mjög sannfærandi. Píratar eru undanskildir, þeir lýsa opinberlega yfir efasemdum um að kjósa aftur. Björt framtíð sprengdi ríkisstjórnina og flokksmenn vona sjálfsagt að þeir njóti þess. Viðreisn þarf að reyna að marka sér sérstöðu frá Sjálfstæðisflokknum eftir ríkisstjórnartímann. Sjálfstæðismenn munu hamast á því að þetta séu smáflokkar sem ekki eru traustsins verðir.
Nánast öll forysta Samfylkingarinnar heltist úr lestinni í síðustu kosningum. Það er varla vænlegt til árangurs að reyna aftur með sama fólk. En hverjir koma þá í staðinn?
Munu kosningar breyta einhverju? Bjarni Benediktsson segist vilja tveggja flokka stjórn eftir kosningar. Ekki er sérlega líklegt er að það gangi eftir. Sennilegast er er að aftur þurfi að mynda a.m.k. þriggja flokka stjórn. Flokkur fólksins gæti skipt sköpum. Og svo mega flokkarnir á vinstri vængnum kannski ekki við því að styggja Framsóknarflokkinn ef þeir ætla að eiga möguleika á að komast í ríkisstjórn.
Gunnar Smári Egilsson veltir því fyrir sér á Facebook hvaða flokkar séu í stuði (ætlar Sósíalistaflokkur hans að bjóða fram?) En er þjóðin í stuði fyrir kosningar?
