Það er ekki ýkja mikill samhljómur milli Jóns Gunnarssonar samgönguráðherra og Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra í skipulagsmálum höfuðborgarsvæðisins.
Í Morgunblaðinu í dag birtist þessi frétt þar sem Jón Gunnarsson talar um að engin framlög séu áætluð til uppbyggingar Borgarlínu, en sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu sem standa að Borgarlínunni gera ráð fyrir ríkisframlagi. Jón talar fyrir annarri stefnu sem felst í uppbyggingu stofnbrauta og mislægra gatnamóta.
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir er ekki lengi að bregðast við orðum samráðherra síns. Hún setur eftirfarandi texta inn á Facebook og segir að Borgarlínan gegni lykilhlutverki í framtíð samgangna á höfuðborgarsvæðinu.
Stjórnarsáttmálinn er skýr hvað samgöngumálin varðar en þar segir
„Lögð verði áhersla á gott samstarf við sveitarfélög um allt land við uppbyggingu samgöngumannvirkja í samræmi við þarfir íbúa. Skoðaður verði möguleiki á samstarfi við sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu um „Borgarlínu“.“
Á sama tíma og það er sjálfsagt að skoða mismunandi sviðsmyndir þá má öllum vera ljóst að núverandi stofnbrautakerfi er sprungið og fáar lausnir aðrar í sjónmáli en að ráðast í stórfellda uppbyggingu almenningssamgangna. Borgarlínan gegnir þar lykilhlutverki. Það er ekki síst af umhverfisástæðum en í gær skrifuðum ég, Björt Ólafsdóttir umhverfisráðherra, Bjarni Benediktsson forsætisráðherra, Benedikt Jóhannesson fjármálaráðherra, Jón Gunnarsson samgönguráðherra, Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir ferðamálaráðherra undir samstarfsyfirlýsingu um gerð aðgerðaáætlunar gegn loftslagsbreytingum sem á að vera tilbúin fyrir áramót. Loftslagsváin er stóra málið og við stjórnmálamenn þurfum að gera allt sem í okkar valdi stendur til að leysa vandann. Sjálf trúi ég síðan ekki öðru en að þingmenn Suðvesturhornsins geti sameinast um uppbyggingu Borgarlínu.
Í nýsamþykktu og þverpólitísku Svæðisskipulagi Höfuðborgarsvæðisins má finna einfalda skýringarmynd um vöxt höfuðborgarsvæðisins síðustu áratugi. Hún talar sínu máli og segir okkur svart á hvítu að við getum ekki haldið áfram á sömu braut. Landrými til uppbyggingar er takmörkuð auðlind og fyrir alla þá sem búa í nágrannasveitarfélögum Reykjavíkur er lykilatriði að draga úr bílaumferð og stytta þannig lengdir ferða, en síðustu áratugi hefur bílaumferð vaxið hlutfallslega meira en íbúafjöldi með vel þekktum afleiðingum.
Þeirri þróun þarf að snúa við.
Þetta er skýringarmyndin sem Þorgerður Katrín nefnir í texta sínum. Vöxtur höfuðborgarsvæðisins síðan 1985.
