Það eru merkilegar upplýsingar um íslenskt samfélag sem koma fram í svonefndu Morgunkorni Íslandsbanka. Yfirskrift pistilsins er Mikil spenna á vinnumarkaði. Þar má sjá að aldrei hefur viðlíka fjöldi erlendra ríkisborgara starfað á Íslandi og að jafnframt hefur atvinnuþátttaka aldrei verið jafn mikil í marsmánuði og þeim síðasta. Stærsta skýringin er auðvitað hinn mikli uppgangur í ferðaþjónustu og meðfram því vöxtur í byggingaiðnaði.

Hér er graf sem birtir fjölda erlendra ríkisborgara hér á landi.

Í greiningunni frá Íslandsbanka segir um þetta:

Þessi mikla fjölgun erlendra ríkisborgara á íslenskum vinnumarkaði er til marks um hversu sveigjanlegur hérlendur vinnumarkaður er. Óhætt er að fullyrða að hinn hraði vöxtur jafn vinnuaflsfrekrar atvinnugreinar og ferðaþjónustu hefði ekki verið mögulegur nema fyrir verulegan vöxt á innfluttu vinnuafli. Að sama skapi væri væntanlega launaskrið, og þar með innlendur kostnaðarþrýstingur og verðbólga, umtalsvert meira í hagkerfinu öllu ef ekki hefði komið til þessarar aukningar á innfluttu vinnuafli. Það má færa rök fyrir því að sveigjanleiki vinnumarkaðar hér á landi hafi stuðlað að kaupmáttaraukningu með því bæði að liðka fyrir aukinni öflun útflutningstekna í ferðaþjónustu, sem hefur leitt til verulegrar styrkingar krónu, og með því að draga úr innlendum verðbólguþrýstingi þrátt fyrir hraða hækkun samningsbundinna launa síðustu misseri.

Og svo er það atvinnuþáttakan. Þar er byggt á tölum sem koma frá Hagstofunni, atvinuþáttakan mælist samkvæmt þessu 84,9 prósent. Það kemur líka fram að vinnustundum í hagkerfinu fjölgar um 8,4 prósent milli ára í mars. Og um leið kemur í ljós að atvinnuleysi er ekki nema 1,7 prósent í mars, en tekið er fram að hlutfall atvinnulausra sé yfirleitt lægst í júlí. Reyndar er ljóst að þegar horft er til fjölgunar erlendra starfsmanna er ekkert atvinnuleysi á Íslandi – þvert á móti er gríðarleg eftirspurn eftir vinnuafli.