Mér varð á að skrifa Ris a la mande á alnetið og fékk á mig harða gagnrýni fyrir svo lélega frönsku. Á því tungumáli myndi þetta heita Riz à l’amande. En þetta er ekki alveg svo einfalt. Í Danmörku skrifa menn einfaldlega Risalamande. Þetta er danskur réttur, hafður á jólaborðum þar í landi, og barst hingað frá Danmörku eins og svo margt annað í matargerð og menningu. Þetta er til dæmis eftirréttur með hinum vinsæla jóladisk á Jómfrúnni.

Samkvæmt upplýsingum sem má finna á Wikipedia hefur dönsk málnefnd kveðið upp úr um að rétturinn heiti Risalamande og að hann hafi orðið til á seinni hluta 19. aldar, en eftir seinni heimsstyrjöldina jukust vinsældir hans. Stundum hefur tíðkast að elda hrísgrjónagraut á lillejuleaften (sem við köllum Þorláksmessu) og blanda svo við hann rjóma og nota sem eftirrétt á aðfangadagskvöld.

Í Wikipedia segir að í Svíþjóð nefnist svipaður réttur ris à la Malta. Það hefur ekkert með eyjuna Möltu að gera, heldur er þetta afbökun af danska heitinu. Norska útgáfan heitir riskrem.

Rétturinn er svo yfirleitt borinn fram með sósu sem er ýmist úr kirsuberjum, jarðarberjum eða hindberjum. Stundum eru möndlur saxaðar og settar í bland við rjómann og grjónin, en það tíðkast líka að setja heila möndlu – sá sem hana hreppir fær möndlugjöf. Það er siður sem tíðkast víða á Norðurlöndunum.

Svo verður að segjast eins og er að þessi greinarstúfur er hálfgerð auglýsing. Sigurveig kona mín býr til rómað Risalamande í Matarkistu sinni og selur fyrir jólin. Tekur við pöntunum. Hún býr líka til sósur með – og svo eggjapúns eins og sjá má í flöskunni og glasinu á myndinni. Allt er þetta hrikalega gott.