Stjórnarsáttmálinn er bundinn inn í litla bók, fallega myndskreytta. Teikningarnar munu vera gerðar af Viktoríu Buzukínu, grafískum hönnuði sem er upprunin í Úkraínu en býr á Íslandi. Það er skemmtilegt.

Sáttmálinn er fullur af góðum fyrirheitum í heilbrigðis-, menntamálum-, samgöngumálum- og húsnæðismálum. Virðist vera ágætt plagg, en svo er spurning hvernig mönnum gengur að fylgja honum. Það er ekki eins og þetta sé nákvæmur listi þar sem er hægt að merkja við búið og gert. Mikið af þessu eru eilífðarverkefni.

En virðisaukaskattur á bókum verður felldur niður.

Svo geta menn skoðað ráðherraskiptinguna. Hefðin er að hér á Íslandi sé mikið ráðherraræði. Ráðherrar spila sóló. Þeir vasast í sínum málaflokkum án þess að ráðfæra sig við aðra ráðherra eða samstarfsflokkana. Reyndar stendur í stjórnarsáttmálanum að efla eigi Alþingi – en það er reyndar í flestum stjórnarsáttmálum. Fátt breytist samt.

Manni sýnist Sjálfstæðisflokkurinn vera að fá ansi mikið fyrir að gefa eftir forsætisráðuneytið. Hann er auðvitað langstærstur stjórnarflokkanna þriggja, en það er spurning hvort þetta geti ekki valdið erfiðleikum. Þarna gæti reynt mjög á samstarf flokksforingjanna og myndugleik Katrínar Jakobsdóttur í forsætisráðuneytinu. Hvað mun hún geta gengið langt til að taka fram fyrir hendurnar á til dæmis dómsmálaráðherra úr Sjálfstæðisflokknum?

Sjálfstæðisflokkurinn fær fjármálaráðuneytið, utanríkisráðuneytið, dómsmálin, sjávarútvegs- og landbúnaðarmálin auk ferðamálanna. VG eru með forsætisráðuneytið, umhverfisráðuneytið og hið ógnarlega heilbrigðisráðuneyti – þar í gegn liggur bein leið ti óvinsælda.

Framsókn er náttúrlega minnsti flokkurinn í ríkisstjórninni og fær menntamálaráðuneytið, samgönguráðuneytið og velferðarráðuneytið. Framsóknarmenn voru ánægðir á fundi í gær, allir fundarmenn greiddu atkvæði með – en þetta eru kannski ekki ýkja stórir bitar. Reyndar fá Framsóknarmenn líka formann fjárlaganefndar sem er langáhrifamesta þingnefndin.