Það er draumur íslamskra fasista að til valda komist Evrópulöndum stjórnmálamenn eins og Marine Le Pen. Það eru einmitt viðbrögðin sem þeir vonast eftir. Og það hefur löngum verið vitað að einn helsti möguleiki Le Pen til að sigra í forsetakosningunum í Frakklandi er fólginn í því að íslamistar nái að vinna nógu stórt ódæði dagana fyrir kosningarnar.

Í gær var lögreglumaður skotinn til bana við Champs Elysées. Þetta er strax orðið vatn á myllu Le Pen. Horfurnar fyrir fyrri umferð kosninganna á sunnudag eru tvísýnar. Le Pen virðist örugg að komast í seinni umferðina – og það er möguleiki að þangað fari líka vinstrimaðurinn Mélanchon. Það væru þá ysta hægrið og ysta vinstrið sem tækjust á í kosningunum. Enn er þó líklegast að það verði miðjumaðurinn Emmanuel Macron sem keppir við Le Pen í seinni umferðinni. Hann leiðir í flestöllum skoðanakönnunum, en varla er nema sjónarmunur á honum og Le Pen.

Það er athyglisvert að ekkert þeirra þriggja kemur úr hinum hefðbundnu fylkingum sem hafa átt forsetann í Frakklandi allan tíma fimmta lýðveldisins, eða frá 1958. Repúblikanahreyfingin sem byggir á arfleifð De Gaulles býður fram Francois Fillon, en hann er mjög veiklaður vegna spillingarmála. Sósíalistaflokkurinn, sem er í algjörri rúst eftir valdatíð Francoise Holland, býður fram Benoit Hamon. Fillon hefur aðeins náð að rétta hlut sinn í skoðanakönnunum, er með í kringum 20 prósent, en Hamon er ekki með nema 7-8 prósent.

En eins og áður segir var viðbúið að íslamistar reyndu að fremja hryðjuverk í aðdraganda kosningana. Þau gætu orðið fleiri. Viðbúnaður lögreglunnar er mikill en það tókst ekki að koma í veg fyrir ódæðið í gær. Nú er það yfirgnæfandi í allri kosningaumfjölluninni.

Það er gott að hafa í huga þessi orð ísraelskra sagnfræðingsins Yuval Noah Harari, þau birtust í fréttaskýringaþættinum Newsnight á BBC. Bækur Hararis Sapiens og Homo Deus hafa náð metsölu víða um heim, langt út fyrir samfélag fræðanna. Þetta er einstaklega höfundur sem sér hluti í stóru samhengi.  Þeir sem ala á ótta eru hættulegri en hryðjuverkamennirnir og sagan sýnir okkur að viðbrögðin við hryðjuverkum eru háskalegri en ódæðin sjálf.