Ein þversögnin í íslenskri pólitík er hversu við erum andsnúin Evrópusambandsaðild en ræðum um leið hérumbil aldrei um allt sem fylgir því að vera aðili að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.
Það stenst til dæmis varla neinar vitsmunalegar kröfur að nota fullveldistap sem rök á móti ESB-aðild en vera um leið fylgjandi EES og horfa framhjá fullveldisafsalinu þar.
Reyndar er þetta umræðuefni sem pólitíkin barasta almennt forðast. Tilskipanirnar streyma án afláts í gegnum EES og þær eru samþykktar á færibandi.
En stundum getum við varla litið framhjá þessu. Nú þarf fyrrverandi utanríksráðherra, Össur Skarphéðinsson, til að benda á að EES tilskipun sem felur í sér að úrskurðarvald varðandi fjármálaþjónustu færist til stofnunar á veggum ESB rúmist ekki innan stjórnarskrárinnar.
En þetta mál virðist hafa átt að fara þegjandi og hljóðalaust gegnum þingið með samþykki ríkisstjórnar sem annars telst hafa horn í síðu Evrópusambandsins.
Össur segir að þetta sé klárt stjórnarskrárbrot en það er ráðherra úr Framsóknarflokknum sem segir að svo sé ekki. Það hentar ekki ríkisstjórninni á þessum tímapunkti að láta öðruvísi. Best að láta eins og ekkert sé.
