Fréttablaðið birtir afar greinargott yfirlit yfir málaskrá ríkisstjórnarinnar – þau mál sem stjórnin vill fá í gegn áður en haldnar verða kosningar. Þetta er ansi langur og mikill listi og sum málin eru stór.

Árni Páll Árnason og Katrín Jakobsdóttir segja að þetta sé fullkomlega óraunsætt, þarna séu meira að segja lög sem á beinlínis eftir að skrifa. Óttar Proppé segir að ekki sé hægt að líta á þetta sem forgangslista, heldur sé þetta „samtíningur allra mála sem eru í vinnslu“.

Helgi Hrafn Gunnarsson pírati segir að það myndi ekki koma sér á óvart þótt loforð um kosningar í haust yrðu svikin.

Miðað við þetta skyldi maður ætla að væri enginn tími fyrir Alþingi að fara í frí. Einar K. Guðfinnsson, forseti þingsins, segir samt að líklega verði starfað fram í maílok, en svo komi þing aftur saman í ágúst. Svo segir hann:

Við þurfum að gefa forsetakosningum svigrúm sem munu fara fram í lok júní.

Þetta er reyndar viðhorf sem virkar ankanalega. Er ekki hægt að kjósa forseta þótt þing sé starfandi? Hvernig truflar þing forsetakosningar? Ráða þingmenn ekki við þetta – eða er það þjóðin sem mun finna slíkt ónæði frá þingstörfum að hún nær ekki að einbeita sér að forsetakosningum?

Það virðist hins vegar vera tími til að fara í stórfellda sölu á ríkiseignum.