Ríki eins og Noregur og Holland hafa sett í gang áætlanir um að bifreiðar sem eru knúðar af bensíni eða díselolíu hverfi af götunum innan tíðar. Hollenska þingið samþykkti í síðustu viku að bílar sem ganga fyrir jarðefnaeldsneyti yrðu bannaðir eftir 2025.

Líklegt er að fleiri ríki fylgi í kjölfarið og jafnvel er talið að einstök ríki innan Bandaríkjanna freisti þess að setja á slíkt bann. Tímamörkin eru þó ekki jafn ströng og í Hollandi.

Íslendingar, með sína hreinu orku, hljóta að vilja vera þarna framarlega í röðinni, en héðan berast fréttir að bensín- og olíusölufyrirtækið Skeljungur sé á leiðinni á hlutabréfamarkað. Þar er fyrir N1.

Spyrja má í ljósi þróunar í orkumálum hversu álitlegt er að fjárfesta í fyrirtækjum eins og þessum. En það er auðvitað hægt að spenna upp verð á ýmsum hlutum á íslenska fákeppnismarkaðnum – þar sem lífeyrissjóðir eru í aðalhlutverki.

Lesandi síðunnar sendi þessar línur:

Hver er tilgangurinn með því að skrá eldsneytissölu- og olíudreifingarfyrirtæki á hlutabréfamarkað á Íslandi? Að sögn þessara fyrirtækja er samkeppnin mjög hörð. Varla eru horfur á að markaðurinn þarna fari umtalsvert stækkandi. Þvert á móti er nú t.d. boðaður orkusparnaður skipa, sparneytnari bílar og fleiri rafbílar.

Miðað við þær aðstæður er þetta varla mjög áhugaverð fjárfesting.

Vissulega geta þessi fyrirtæki spjarað sig prýðilega á íslenska fákeppnismarkaðnum. Og skilað eigendum sínum bærilegri arðsemi.

En er kannski tilgangurinn með skráningu fyrirtækja af þessu tagi á íslenska hlutabréfamarkaðinn, fyrst og fremst sá að nýta lífeyrissjóði almennings til að spenna upp hlutabréfaverð þessara fyrirtækja? Og þannig skapa fámennum hópi einstaklinga mikil verðmæti. Er verið að endurræsa bóluhringekjuna á Íslandi?