Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur ekki komist í hann krappari í forsætisráðherratíð sinni. Framsóknarþingmenn slá um hann skjaldborg, það er ljóst að hann hefur mjög góð tök á flokknum. Þeir bregðast við með reiði og hneykslun í samskiptamiðlum og í blaðagreinum. En það er ekki víst að þessi strategía virki vel – það er satt að segja holur hljómur í henni.
Annars er áberandi hversu fáir aðrir eru koma Sigmundi til varnar. Tveir þingmenn Sjálfstæðisflokksins, Vilhjálmur Bjarnason og Ásmundur Friðriksson, hafa stigið fram og talað um hversu óþægileg staða forsætisráðherrans er. Þetta eru vissulega þeir tveir sjálfstæðisþingmenn sem dansa hvað síst á flokkslínunni, en það er ekki loku fyrir það skotið að fleiri bætist í hópinn. Það er ljóst að aðrir hugsa sitt.
Líklega myndi Sigmundur standa af sér vantraust í þinginu – líkurnar á að slík tillaga komi fram hafa aukist nokkuð – en stuðningurinn úr Sjálfstæðisflokknum verður varla sérlega eindreginn. Það er samt nokkuð öruggt að Sjálfstæðismenn muni gæta þess að stjórnin falli ekki.
En svo er auðvitað spurning um hvernig slík vantrauststillaga á að líta út, um hvað hún snýst. Helgi Hrafn Gunnarsson, Píratinn sem er hugsanlega áhrifamesti stjórnarandstöðuþingmaðurinn um þessar mundir, veltir þessu upp í viðtali við mbl.is. Hann segir að þetta sé „risavaxið mál“, þingið komi hins vegar ekki saman aftur fyrr en eftir tvær vikur.
Mbl.is hefur þetta eftir Helga Hrafni:
Hann segir mikilvægt að halda því til haga að tillaga sem þessi snúist ekki aðeins um hvort hún verði lögð fram eða ekki. Hún snúist einnig um hvenær hún verður lögð fram og á hvaða forsendum. Ekki sé nóg að vera bara hneykslaður og reiður heldur þurfi að útskýra hvers vegna og á hvaða forsendum tillagan sé lögð fram.
„Svo skiptir verulegu máli, vegna þess að vantrauststillaga snýst ekki bara um minnihlutann að tjá reiði sína, að þingmenn meirihlutans fái að hugsa sinn gang almennilega, það skiptir líka máli. Það er ekki bara stjórnarandstaðan og hennar einkamál hvort og hvenær vantrausti er lýst yfir. Þetta er mál þingsins á móti ríkisstjórn,“ segir Helgi Hrafn.
Viðkvæði þingmanna Framsóknar er að þetta séu lítilmannlegar árásir sem beinist gegn eiginkonu forsætisráðherra. Þannig lögðu þeir málið upp þegar Framsóknarmenn ákváðu að verða fyrstir til að greina frá því – áður en fjölmiðlar næðu að birta fréttir um það. Og þeir sitja enn fast við sinn keip, slá sinni skjaldborg um Sigmund.
Þrýstingurinn á að hann komi sjálfur fram og standi fyrir máli sínu eykst samt jafnt og þétt – hann getur varla látið Þorstein Sæmundsson, Vigdísi Hauks, Frosta og Jóhannes Þór ein um að svara fyrir þetta. Það er varla boðlegt. En hann getur auðvitað reynt að bíða fram yfir páska í von um að standa af sér hretið.