Fréttakonan Sigríður Hagalín Björnsdóttir verður meðal gesta hjá mér í Kiljunni annað kvöld. Hún er að senda frá sér sína fyrstu skáldsögu sem nefnist Eyland, blöndu af spennusögu, pólitískri hrollvekju og vísindaskáldskap – sem minnir svolítið á Margaret Atwood  – en fjallar líka um matvælaöryggi.

Það segi ég reyndar í gríni, en í því er þó sannleikskorn. Forsenda Sigríðar fyrir sögunni er mjög athyglisverð. Hún gerir sér í hugarlund að allar leiðir til Íslands lokist. Landið einangrist algjörlega. Hún lýsir þjóðinni eins og hún er nú, með Kringluna og Leifsstöð, en við þufum að bjargast með það sem við höfum og fáum ekkert umfram það.

Hvaða áhrif hefði þetta á samfélag? Að þurfa að miklu leyti að hverfa aftur til sjálfsþurftabúskapar? Rækta kartöflur og veiða fisk til að fæða þjóðina – án innflutts eldsneytis eða áburðar? Án alls varningsins sem við flytjum inn? Hverjir myndu taka völdin í slíku samfélagi? Hvernig myndi þeim veikustu reiða af? Hvernig samfélagsgerð yrði ofan á við slíkt afturhvarf gamalla lífshátta?

Í því sambandi rifjar Sigríður upp umræður sem voru fyrr á tímum um hversu marga munna Ísland gæti brauðfætt eitt og sér – hvað ef það er færra fólk en nú er uppi á Íslandi?

Þátturinn er á dagskrá Rúv á miðvikudagskvöld klukkan 21.25 – aðeins seinna en venjulega.