Það þarf ekki nema að einhver bloggi eða skrifi á Tripadvisor að Ísland sé ekki alveg nógu gott til að það endurómi hér í fjölmiðlum. Það eru búnar til fréttir upp úr skrifum allsendis óþekktra bloggara sem hafa komið hingað í fáeina daga og varla séð neitt. Upp úr því hefst mjög alvörugefin umræða, nánast eins og við séum komin með þetta allt á heljarslóð. Við Íslendingar erum smáþjóð og viðkvæm fyrir ímynd okkar, en við eigum það líka til að tala okkur sjálf dálítið niður. Drögum fram pískinn og byrjum að tyfta okkur sjálf.
Stundum er það alveg óþarfi.
Það er til dæmis merkilegt að fylgjast með umræðunni um að Reykjavík sé alveg ómöguleg borg. Túristar valti hér yfir allt og hér sé ekkert að finna lengur nema græðgi.
Það er leitun að líflegri og dýnamískari smáborg en Reykjavík. Ég efast satt að segja um að nokkurs staðar í 120 þúsund manna samfélagi (210 þúsund ef allt höfuðborgarsvæðið er talið) sé jafn mikil starfsemi og fjölbreytt. Ímyndið ykkur allar steindauðu borgirnar af þessari stærð í veröldinni. Ég er ekki bara að tala um veitingahúsin og allt sem fylgir túrismanum. Hann hefur reyndar haft þau áhrif að miðborgin er að stækka mikið, út með Höfninni, út á Granda, upp fyrir Hlemm – það er fólk á ferli á svæðum þar sem var ekki hræða áður. Gamlir staðir ganga í endurnýjun lífdaga.
Skoðum allt hitt, í borginni starfa margir háskólar, ótal fyrirtæki, sum eru gömul, önnur ný, það eru sprotafyrirtæki og svo eru stjór sjávarútvegsfyrirtæki. Fjölmiðlaumhverfið er afar líflegt. Það er haldið úti mörgum sjónvarpsstöðvum, blöðum sem eru borin út í hús þrátt fyrir tilkomu alls kyns vefmiðla sem koma og fara.
Reykjavík er orðlögð fyrir tónlistarlíf og tónlistarhátíðir, hér stendur eitt glæsilegasta tónlistarhús heims og þangað koma heimsfrægir listamenn en börnin í borginni spila þar líka og lúðrasveitirnar, það er gefinn út furðulegur fjöldi af bókum á hverju ári, útgáfustarfsemin líklega blómlegri en nokkurs staðar í veröldinni miðað við mannfjöldann, hér eru gallerí og mörg listasöfn. Gleymum ekki leikhúsunum – hér eru tvö stór atvinnuleikhús, mjög metnaðarfull, og mörg minni leikhús
Þetta eru gríðarlega mikil umsvif í ekki stærra samfélagi. Dýnamík. Mannfæðin gerir þetta stundum erfitt, vissulega. Markaðurinn er ekki sérlega stór fyrir alla hluti, hvorki þá sem eru að framleiða vörur eða halda úti menningar- eða þjónustustarfsemi. Það er ekki hægt að segja að þetta borgi sig allt sérlega vel í beinhörðum peningum. Útrás þykir ljótt orð , en það er skiljanlegt að athafnasamir Íslendingar vilji komast inn á stærri svæði með starfsemi sína og hugmyndir. En það verður að segjast eins og er, ferðamennirnir hafa fremur hjálpað en hitt – það eru aðeins fleiri viðtakendur.
