Úrskurðir Kjararáðs drepur hið svokallaða Salek samkomulag – og kannski hefur farið fé betra. Hvers vegna í ósköpunum ættu almennir launamenn að láta sér detta í hug að fara eftir því þegar horft er upp á stórfelldar hækkanir ákveðinna hópa – og sumir falla reyndar ekki undir Kjararáð. Það er til dæmis mjög áberandi í nýlegum talnagögnum hvað laun lækna hafa hækkað mikið og sömuleiðis forstjórastéttarinnar.
Salek virkar æ meir eins og ný-korpóratískt samráð um að halda lágu laununum áfram niðri. Ef marka má þróunina undanfarið mun það auka ójöfnuð. Og þess utan er það ólýðræðislegt. Samkvæmt því var ákveðið að hækka iðgjöld í lífeyrissjóði, um það var sáralítil umræða í samfélaginu. Þetta var einfaldlega tilkynnt eins og orðinn hlutur.
Soffía Sigurðardóttir, sem hefur lengi verið virk í pólitík á vinstri væng, skrifar eftirfarandi texta á Facebook:
Salek samkomulagið er vond leið. Það viðheldur íslenskri láglaunapólitík með einstaka undantekningum. Fáeinir forystumenn íslensra launþegasamtaka eru hluti af þeim undantekningum og þar með hluti af þessu mynstri. Það er verið að reyna að þvinga allt almennt launafólk í einn megin straum, eitt stórfljót þar sem vatnsborðið má ekki hækka um 1 cm án þess að yfir flæði. Ofan á stíflugörðunum keyrir svo undantekningarliðið. Kvein milljónkallanna í verkalýðselítunni er fyrirséð í hvert sinn sem einhverjar launahækkanir verða án þeirra samþykkis. Verkalýðshreyfing sem er svona upp byggð mun ekki ná fram breyttri og bættri tekjuskiptingu í samfélaginu.