Kosningar til borgarstjóra í London voru merkilegar. Það er er afar hvimleitt að skilgreina fólk endalaust út frá trúarbrögðum – en hefur því miður færst í vöxt síðari ár, eins einkennilegt og það er í rauninni.

En sigurvegarinn er Sadiq Khan sem er af múslimaættum sem eru komnar fá Pakistan, sonur strætóbílstjóra, fæddur í London, lögfræðingur að mennt. Khan er úr Verkamannaflokknum og margir voru vantrúaðir á framboð hans.

Andstæðingur hans úr Íhaldsflokknum var Zac Goldsmith, silfurskeiðardrengur, menntaður í Eton eins og Cameron, en hafði getið sér gott orð fyrir að vera frjálslyndur og áhugasamur um umhverfismál. En í kosningunum fór hann og stuðningsmenn hans hins vegar að reyna að klína á Khan stimpli öfgamúslima – stunduðu það sem kallast hundablístrupólitík. Þetta er algjörlega óverðskuldað, Khan greiddi til dæmis atkvæði í breska þinginu með hjónaböndum samkynhneigðra.

Sem betur fer mistókst þetta algjörlega, og nú er Goldsmith, sem hafði ágæta ímynd kominn í pólitískan skammarkrók. Framtíð hans í stjórnmálum er óviss. Sigur Sadiqs Khan er þeim mun ánægjulegri og það er jafnvel farið að tala um hann sem framtíðarleiðtogaefni í Verkamannaflokknum.

Khan er nú í hæstu stöðu sem stjórnmálamaður úr Verkamannaflokknum gegnir. Það er hins vegar grunnt á því góða milli hans og Jeremys Corbyn, formanns flokksins. Corbyn mætti ekki á athöfnina þar sem Khan var settur inn í borgarstjóraembættið og vakti það furðu. Khan er ekki jafn langt til vinstri og Corbyn og gagnrýndi formanninn eftir kosningasigur sinn fyrir þröng stefnumál sem myndu gera Verkamannaflokknum ómögulegt að vinna kosningar á landsvísu og komast í stjórn aftur, það yrði að höfða til hins breiða hóps kjósenda en ekki bara aktívista í flokknum.