Ég hef undanfarna daga lesið tvo texta þar sem fjallað er um hvað samskiptatækni nútímans er að gera mannfólkinu.

Ég gleypti í mig bókina The Circle eftir Dave Eggers. Hún fjallar um heim þar sem allir eru farnir að fylgjast með öllum, það er enginn friður fyrir samskiptamiðlum, fyrirtæki sem er eins og Facebook í tíunda veldi er komið með upplýsingar um alla – og svo er komið að fólk greiðir reikninga í gegnum það, borgar skatta og kýs til þings og bæjarstjórna og í alls kyns atkvæðagreiðslum.

Sá sem ekki vill vera með í öllum samskiptunum er útilokaður – hann á engan séns. Þetta er brave new world – og fullkomlega hrollvekjandi.

Í Observer birtist grein eftir taugasérfræðinginn Daniel J. Levitin. Hann fjallar líka um öll þessi samskipti. Kenning hans er sú að þau ræni okkur einbeitingunni. Við séum í raun ekki að fást við mörg verkefni í einu – multitaska – eins og nú er krafist af mannfólkinu, heldur séum við stöðugt að hendast milli verkefna. Þannig sé mannsheilinn gerður – hann sé ekki hannaður til þess að hafa marga bolta á lofti í einu.

Þetta skapar mikið álag heilann, það er alltaf eitthvað utanaðkomandi áreiti, mest af því fullkomlega ónauðsynlegt; við verðum smátt og smátt háð þess upplýsingaflóði, þótt það í raun minnki afköst okkar, veiki dómgreindina og sé ekki til ánægju. Eða hverjum finnst hann hafa áorkað einhverju eða gert eitthvað verulega fullnægjandi þegar hann hefur hangið tímum saman á Facebook?