Milljónir barna hafa lært að spila tónlist eftir aðferð Japanans Shinici Suzuki. Suzuki-skólar eru út um allan heim og kennt er eftir bókum Suzuki-aðferðarinnar. Þessi skóli á upptök sín í Japan á sjötta áratug síðustu aldar.
Nú er því haldið fram að Suzuki hafi verið svindlari, hann hafi villt á sér heimildir – „þetta eru einhver stærstu svik í tónlistarsögunni“, segir bandaríski fiðlukennarinn Mark O’Connor.
O’Connor hefur skoðað feril Suzukis og kemst að þeirri niðurstöðu að hann hafi sagt ósatt um fiðlunám sitt í Berlín á millistríðsárunum, Suzuki hafi haldið því fram að hann hafi verið nemandi hjá Karl Klinger og verið í vinasambandi við Albert Einstein.
En nánari athugun sýnir að Suzuki var að mestu sjálflærður, fékk ekki inngöngu í tónlistarskóla í Þýskalandi, lærði aldrei hjá Klinger né hjá öðrum alvöru fiðlukennara. Suzuki spilaði aldrei í neinni hljómsveit sem skipti máli og ekki heldur sem einleikari.
O’Connor birtir ýmis gögn sem renna stoðum undir þetta. Hann er líka ómyrkur í máli um Suzuki-aðferðina og segir að hún hafi orðið þess valdandi að milljónir barna gáfust upp á fiðlunámi. Aðferðin byggir á miklum endurtekingum, nemendur hlusta á fá verk og endurtaka þau í sífellu árum saman, bæði einir og í hóptímum.
O´Connor telur þetta vera lítt skapandi nálgun í tónlist, þarna sé sár vöntun á skólun í tónfræði, spuna, tónsmíðum og hinum ýmsu tónlistarstílum.
Í bloggi O’Connors, sem hefur vakið athygli víða um heim er meira að segja flett ofan af meintri hrifningu sellóleikarans Pablo Casals á Suzuki-skólanum. Segir að að Casals hafi þvert á móti ekki kunnað að meta þessi fræði.