Flugbraut í Reykjavík sem löngu var búið að ákveða að yrði aflögð, fór allt í einu að heita Neyðarbraut með stóru N-i  – einungis í áróðursskyni.

Við horfum upp á það hvernig innanlandsflugið er að veslast upp á sama tíma og ferðamönnum fjölgar stöðugt.

Verðið á farmiðum er hryllilega dýrt.

Það er eitthvað í ólagi þarna, en það virðist ekki vera hægt að gera neinar málamiðlanir varðandi flugið. Það er allt eða ekkert.

Ég sé fyrir mér minnkaðan Reykjavíkurflugvöll þar sem lenda innanlandsvélar sem þurfa æ styttri flugbrautir. Ekki stórar þotur, ekki einkaþotur, ekki æfinga- og kennsluflugvélar og ekki flugvélar sem eru að fara á milli Íslands, Færeyja og Grænlands. Flugbrautir mætti líka færa aðeins lengra út í Skerjafjörð.

Að einhver hluti innanlandsflugsins færist til Keflavíkur og þannig myndist tenging milli alþjóðaflugs og innanlandsflugs. Það held ég að sé óhjákvæmilegt ef innanlandsfluginu á ekki að hnigna enn meira.

Það er líka möguleiki að leggja flugvöll í grennd Reykjavíkur. Hann þarf ekki að vera næstum því jafn stór og Reykjavíkurflugvöllur, enda myndi þar einungis vera innanlandsflug og umferð minni flugvéla.

Það eru semsagt ýmsir möguleikar – en þetta er eitt af þeim málum sem erfitt er að ræða án þess að allt fari í háaloft. Í bókstaflegri merkingu.