Það er talað um að verði tvípóla kosningar í vor – að hægt verði að kjósa milli tveggja stjórnarmynstra:

Sjálfstæðisflokks og Framsóknar annars vegar – Samfylkingar, Vinstri grænna og Bjartrar framtíðar hins vegar.

Semsagt hægri og vinstri. Móti og á með viðræðum við Evrópusambandið.

Er til dæmis ekki ljóst að Sjálfstæðisflokkurinn lokaði á samstarf við Samfylkinguna um helgina?

Það er þó alls ekki víst að þetta sé svona einfalt. Hugsanlega fær hvorug fylkingin nægt fylgi til að mynda ríkisstjórn. Eins og staðan er virðist nokkuð langt í það hjá S, V og A. Og meirihluti D og B er líka tæpur – og myndu þeir kæra sig um að fara í ríkisstjórn með eins þingmanns meirihluta?

Fylgið virðist helst vera að flæða innan þessara fylkinga, milli Sjálfstæðisflokks og Framsóknar og milli Samfylkingar og Bjartrar framtíðar. Það er þó hugsanlegt að fylgi leiti til dæmis frá Sjálfstæðisflokki til Bjartrar framtíðar vegna Evrópumálanna – og eins gæti Katrín Jakobsdóttir náð að endurheimta eitthvað af fylgi sem hefur leitað frá Vinstri grænum.

En svo er það spurningin með önnur framboð. Eins og staðan er virðist nánast öruggt að Dögun bjóði fram um allt land. Líklegt er að Píratar nái því og kannski Lýðræðisvaktin. Svo eru það Hægri grænir, Alþýðufylkingin, Húmanistar og Landsbyggðarflokkurinn – þarna verða örugglega einhver afföll.

Það er allsendis óvíst hvort neitt af þessum framboðum nær manni inn, en ef eitthvað þeirra gerir það gæti það komist í sterka stöðu – jafnvel einhvers konar oddaaðstöðu.

En þetta hefur líka í för með sér að atkvæði dreifast víða – það kemur þeim stóru, sem standa saman, í hag.