Það hefur verið dálítið langt gengið að undanförnu í því að halda því fram að Jóhanna Sigurðardóttir sé sífellt að efna til stríðs í pólitíkinni.

Jóhanna getur sjálfsagt verið þver og einstrengingsleg, en mál hún hefur líka verið með á sinni dagskrá mál sem hafa mætt feikilegri mótspyrnu.

Nefnum kvótann, stjórnarskrá, rammaáætlun. Já, og ESB.

Það er ekki hægt að segja að öll þessi mótspyrna hafi verið málefnaleg eða kurteisleg. Hagsmunahópar hafa haft sig mjög í frammi. Það stendur yfir hörð barátta um hver eigi að ráða á Íslandi – hver skuli  „eiga“ Ísland?

Stundum hefði Jóhanna jafnvel mátt taka fastar á móti, fremur en að fela sig í skjalabunkum inni á kontór eins og hún hefur tilhneigingu til.

Hún er fyrsta konan sem verður forsætisráðherra á Íslandi. Hún hættir innan skamms. Maður veltir fyrir sér hvort konur í pólitík fái fremur á sig frekjustimpil en karlar.

En eins og staðan er lítur út fyrir að engin kona verði í forsvari stjórnmálaflokks fyrir næstu kosningar. Hér er mynd frá pólitískum fundi á vegum Heimssýnar sem var haldinn í dag.

Mynd af vef Ríkisútvarpsins.