Kreppan á Grikklandi tekur á sig ýmsar myndir. Ótalinn er sá fjöldi fólks sem hefur hrapað ofan í fátækt. Skattbyrði er líka að nálgast það að vera óbærileg – fyrir þá sem ekki geta komist undan því að borga skatta. Smugunum hefur reyndar fækkað og nú eru til dæmis lagðir á þungir eignaskattar.
Margir hafa brugðist við með því að taka fé út úr bönkum sem þeir treysta ekki lengur. Sá dagur gæti líka runnið upp að evrum verði breytt í verðlitlar drökmur – og þá telur fólk betra að hafa evrur undir koddanum. Auðmenn hafa flutt fé út úr landi í stórum stíl.
Ein afleiðingin af þessu er að margt fólk geymir verulegar fjárhæðir heima hjá sér. Þetta hefur getið af sér öldu innbrota. Glæpatíðni hefur alltaf verið lág í Grikklandi, en nú fer hún hækkandi.
Vinafólk okkar sem býr í Aþenu lenti illilega í þessu.
Það hefur geisað innbrotafaraldur í hverfinu þeirra. Gengi hafa brotist inn í mannlaus hús, en bófarnir koma líka í hús þar sem er fólk, vopnaðir kylfum, og hóta öllu illu.
Tvívegis hafði verið brotist með freklegu hætti inn í hús nágranna þeirra. Í þriðja skiptið var sonurinn á heimilinu á varðbergi, vopnaður riffli skaut hann glæpamennina á götunni fyrir utan húsið. Hann hæfði vel, í einu skoti drap hann annan þeirra og særði hinn á fæti.
Nú vill svo til að bófarnir voru frá Albaníu. Lík hins látna lá nokkuð lengi á stéttinni, beint fyrir utan hús vinafólks okkar.
Nokkrum stundum síðar dreif mikið fjölmenni þarna að. Það voru um fimm hundruð meðlimir nýnasistaflokksins Gullin dögun – sem nú á fulltrúa á þinginu í Aþenu. Flokksmenn notuðu semsagt þetta tækifæri til að halda nasistafund á stéttinni fyrir framan hús vina okkar.
Hér á Eyjunni veit ég um einn mann sem kaus Gullna dögun. Hann rekur hótel – svo hann verður varla sakaður um að nota atkvæðið til að efla sinn eigin hag.
